Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2008

" Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ" ΤΩΝ ΣΕΡΒΩΝ




______Συνεπείς πρός την εξαγγελία μας δημοσιεύουμε σήμερα τον Πρόλογο ενός πολύκροτου βιβλίου, τον οποίον έχει γράψει ο σημερινός Αρχιεπίσκοπος ως Μητροπολίτης Θηβών. Ο συγγραφεύς είναι αλλοδαπός. Ήρωας του βιβλίου είναι ο κατά την εποχή του 2ου Παγκοσμίου πολέμου Ρωμαιοκαθολικός Αρχιεπίσκοπος της Κροατίας ΣΤΕΠΙΝΑΤΣ, ο οποίος, από θρησκευτικό φανατισμό κινούμενος, έγινε πρόξενος μαρτυρικού θανάτου κάποιων εκατοντάδων Ορθοδόξων Σέρβων! Σε ένα και μόνο στρατόπεδο τότε αποτεφρώθηκαν 700.000 Ορθόδοξοι! Αυτή είναι η Γενοκτονία του Αρχιεπισκόπου Στέπινατς!Ήταν ανάγκη, βλέπετε, να αφανισθούν οι Ορθόδοξοι Σέρβοι, ώστε οι Κροατία να παραμείνη καθαρόαιμη Κροατική και Παπική!

_______Λογικά καί με τα δεδομένα της εποχής μας πλέον θάπρεπε ο Αρχιεπίκσοπος της Γενοκτονίας να καταδικασθή από την Ρώμη. Νά όμως, ότι ο νυν Πάπας μέ απόφασή του ανεκήρυξε τον εγκληματία Αρχιεπίσκοπο άγιο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας!
Αυτό λοιπόν είναι ένα γεγονός, που με σκανδαλίζει σφόδρα, αγαπητοί φίλοι.

+ Ο Καλαβρύτων και Αιγαιαλείς Αμβρόσιος
29.11.2008



ΠΡΟΛΟΓΟΣ
του Μητροπολίτη + ΘΗΒΩΝ ΚΑΙ ΛΕΒΑΔΕ1ΑΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ


________Όταν τελείωσα το διάβασμα τού βιβλίου του Μάρκου Αουρέλιο Ριβέλλι (Marco Aurelio Ρivelli) "Ό 'Αρχιεπίσκοπος της Γενοκτονίας", το οποίο μου δόθηκε για να το προλογίσω, είχα αλλοιωθεί εσωτερικά. Με πλημμύρισαν ανάμεικτα συναισθήματα ψυχικού πόνου, θλίψης, οργής, αγανάκτησης, αλλά και τραγικής απογοήτευσης από την διαστρέβλωση της χρι­στιανικής διδασκαλίας καί συμπεριφοράς. Περιγραφές αποδείξεις, έγγραφα, μαρτυρίες και προπάντων φωτογραφίες, όλα ένα φρικιαστικό υλικό, πού δύ­σκολα ο αναγνώστης - όπως άλλωστε και εγώ - θα αποβάλει από τήν μνήμη του.
_______Η τραγωδία πλέκεται γύρω από ένα στόχο -την ανεξαρτησία τού Κράτους των Κροατών - στόχο πού νομιμοποιεί δυστυχώς κάθε βίαιη μέθοδο καί πρα­κτική. Από τα εξήμισυ εκατομμύρια κατοίκων της Κροατίας, περισσότεροι από δύο εκατομμύρια ήσαν Ορθόδοξοι Σέρβοι, οι όποιοι εγκαταστάθηκαν εκεί είτε λόγω της ελεύθερης επικοινωνίας και των μετακινήσεων, είτε λόγω των εχθρικών πιέσεων στις νότιες περιοχές. Όλοι αυτοί, λοιπόν, στο όνομα της δημιουργίας της καινούργιος Κροατίας - μιας πατρίδας ενός λαού "καθαρού" στο σώμα καί το πνεύμα, χωρίς φυλετικές αναμείξεις καί χωρίς στοιχεία που δεν συμμερίζονταν τη δική τους ρωμαιοκαθολική πίστη - έπρεπε νά εξοντω­θούν. Η αληθινή ή, όπως έλεγαν, "οριστική λύση" της δικτατορίας των Ουστάσι ήταν η εξολόθρευση των Σέρβων, του μοναδικού, κατ' αυτούς, λαού των "σχισματικών" ορθοδόξων, πού είχαν τήν ικανότητα νά "μολύνουν" την "καθαρή κροατική φυλή'.
________Το ξεκίνημα της εθνικοθρησκευτικής κάθαρσης άρχισε με τις εξωτερικές διακρίσεις. Οι Σέρβοι πολίτες υποχρεώθηκαν να φορούν ένα περιβραχιόνιο χρώματος μπλε με έντυπο το γράμμα Π (=Ορθόδοξος). Οι Εβραίοι φόρεσαν το αστέρι του Δαβίδ - στήν αρχή στο μανίκια καί αργότερα στην πλάτη τους. Στα μέσα μαζικής μεταφοράς υπήρχε αναρτημένη πινακίδα πού προειδο­ποιούσε: " Απαγορεύεται η επιβίβαση σε Σέρβους, Εβραίους, Τσιγγάνους και σκυλιά".
________Φρικιά κανείς μελετώντας τις μεθόδους που επινοηθήκαν, ώστε ένα μεγά­λο τμήμα οπό τους ανθρώπους αυτούς να εξοντωθεί και οι άλλοι - "ιδιαίτερα οι Ορθόδοξοι Σέρβοι - νά ασπασθούν τόν ρωμαιοκαθολικισμό για να δημι­ουργηθεί η πατρίδα των Κροατών και το «Έθνος τού Θεού».
________Αποκαλυπτική είναι η ομολογία του Κροάτη πολιτικού Πρβόσλαβ Γκριζόγκονο - φανατικού ρωμαιοκαθολικού, πρώην υπουργού - σε επιστολή του. Αφού περιγράφει τις άγριες δολοφονίες και τα φοβερά βασανιστήρια, μεταξύ των άλλων γράφει:
"Η δική μας Καθολική Εκκλησία συμμετείχε με δύο τρόπους σε όλα αυτά τα βάρβαρα εγκλήματα, χωρίς προηγούμενο καί ξεπερνούν την ιεροσυλία..."
Πρώτα ένας μεγάλος αριθμός στελεχών του κλήρου, ιερείς και μοναχοί, στελέχη των οργανώσεων της κροατικής νεολαίας συμμετείχαν ενεργά σε όλα αυτά. Υπάρχουν περιπτώσεις όπου oι καθολικοί ιερείς έγιναν δεσμοφύλακες των στρατοπέδων και συνένοχοι των Ουστάσι, επιβραβεύοντας έτσι τους βα­σανισμούς και τις σφαγές των Χριστιανών. Αυτοί δεν θα μπορούσαν να κά­νουν τίποτε από όλα αυτά, χωρίς την άδεια των επισκόπων τους. Δεύτερο η Καθολική 'Εκκλησία χρησιμοποίησε όλα τα μέσα για να προσηλυτίσει όσους Σέρβους είχαν επιβιώσει. Και τότε, λοιπόν, ενώ η γη άχνιζε από το αίμα των αθώων θυμάτων, ενώ οι αναστεναγμοί έβγαιναν από τα στήθη όσων επιβίω­σαν, οι θρησκευόμενοι Καθολικοί κρατούσαν στο ένα χέρι το μαχαίρι Ουστά­σι και στο άλλο χέρι το Ευαγγέλιο και το κομποσχοίνι.
________Η ιστορία τού Ευαγγελικού μηνύματος καί η Εκκλησιαστική πρακτική μας έχουν διδάξει ότι κάθε παρέκκλιση - σε οποιοδήποτε μέρος της γης - από την ευαγγελική αλήθεια είναι και μία αρχή καταστροφής. Κάθε- εκτροπή απ' αυτήν ή παραποίησή της εύκολα μπορεί να οδηγήσει στα αγριώτερα εγκλήματα - μά­λιστα εν ονόματι του Χριστού - καθώς και στην χίμαιρα της δημιουργίας τού Κράτους του Θεού.
Μια επανάληψη τέτοιων σκοτεινών σταθμών της ιστορίας είναι και τα γε­γονότα που εκτυλίσσονται στο βιβλίο που κρατάμε στα χέρια μας. Διαβάζου­με:
«’Ολα τα τμήματα των δυνάμεων Ουστάσι διαθέτουν καθολικούς ιερείς. Ωρισμένοι απ' αυτούς, παρόλο που φορούν ράσα, συμμετέχουν άμεσα και προσωπικά στις έπιχειρήσεις εκκαθάρισης και εξόντωσης. Οι άλλοι περιορί­ζονται να επικυρώνουν την εθνικοθρησκευτική σφαγή ''στο όνομα του Θεού". Συνολικά οι στρατιωτικοί Ιερείς είναι 150 καί υπόκεινται στον στρατιωτικό 'Αποστολικό επιτηρητή, δηλαδή στον αρχιεπίσκοπο της Κροατίας Παναγιώτα­το Στέπινατς".
_______Τρομάζει κανείς διαβάζοντας στο περιοδικό της ρωμαιοκαθολικής 'Αρχιε­πισκοπής του Σεράγιεβο "Katolicki Tzednik":
'"Μέχρι σήμερα ό Θεός μίλησε με τις Παπικές Εγκυκλίους, με κηρύγματα, με βιβλία διδασκαλιών, με τον χριστιανικό τύπο, με τις ιεραποστολές, με τα ηρωϊκά παραδείγματα των αγίων. "Αλλά αυτοί (οι 'Ορθόδοξοι Σέρβοι) δεν έδωσαν προσοχή. Παρέμειναν αναίσθητοι. Τώρα ο Θεός απεφάσισε να χρη­σιμοποιήσει άλλες μεθόδους. Αυτός θα εμπνεύσει το έργο μας, τήν οικουμε­νική μας αποστολή! Αυτή δεν θα οδηγηθεί από κληρικούς, αλλά από αυθεντι­κούς στρατιώτες του Χίτλερ. Επιτέλους με την βοήθεια πυροβόλων, οπλοπο­λυβόλων, τανκ και βομβαρδιστικών αεροσκαφών, τα κηρύγματα θα ακου­σθούν".
Ο μοναδικός επιζών Λιούμπο Γένινακ, τον Οκτώβρη του 1946, στη δίκη του Ζάγκρεμπ, εναντίον του 'Αρχιεπισκόπου Στέπινατς θα καταθέσει μία μα­κρά κατηγορία. Περιορίζομαι σε μόνο τρεις γραμμές απ' αυτήν:
________«Σε ένα από τα πρώτα θύματα είπαν να ακουμπήσει το κεφάλι του πάνω στο τραπέζι. Ένας Ουστάσι του κόβει το λαιμό με ένα μαχαίρι καί συγχρόνως του φωνάζει: "Τραγούδα". Αυτός άρχισε να τραγουδάει και το αίμα πετα­γόταν από το λαιμό του σε απόσταση δύο μέτρων».
Φρικιαστική η τελετή του «μαζικού ασπασμού» του ρωμαιοκοθολικισμού από τους 'Ορθοδόξους για να προμηθευτούν το «Πιστοποιητικό Αλλαγής Δόγματος». Χιλιάδες οι σφαγές ορθοδόξων ιερέων, επισκόπων και πιστού λαού!

________Παράλληλα στα στρατόπεδα συγκεντρώσεων κατέφθαναν τά φορτωμένα με ανθρώπους βαγόνια, σφραγισμένα με μολύβι πού είχαν την επιγραφή "Χα­λασμένα φρούτα". Σ' ένα απ' αυτά τα φοβερά στρατόπεδα, το Πασένοβοτς πού δολοφονήθηκαν καί αποτεφρώθηκαν 700.000 κρατούμενοι, διοικητής διε­τέλεσε ο Φραγκισκανός μοναχός ΜίροσΛαβ Μαϊστρόροβιτς, που ονομάσθηκε από τους βασανιζομένους «πατήρ Σατανάς» και συμμετείχε προσωπικά στις δολοφονίες.

________Δεν μπορώ εδώ παρά να θυμηθώ το κεφάλαιο για τον Μέγα ιεροεξεταστή στο έργο του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι "Αδελφοί Καραμάζωφ". Ό Μέγας ιεροεξεταστής απευθύνεται στο Χριστό που επιστρέφει στη γη μετά δεκαπέ­ντε αιώνες και μέσα σε ένα ρεσιτάλ παραληρήματος για την εξουσία και την ελευθερία Του λέγει: "... Αυτό κάναμε. Διορθώσαμε το έργο Σου...".
________Βέβαια, αν έγιναν ελάχιστες αναφορές απ’ αυτά τα πολλά γεγονότα που εκτυλίσσονται στο βιβλίο αυτό, δεν απέβλεψαν αλλού, παρά στο να επι­σημάνουν σ' όλους μας, oτι οι Κυβερνήσεις των λεγομένων χριστιανικών Κρατών, οι 'Εκκλησιαστικοί 'Ηγέτες και όσοι διαχειρίσθηκαν τύχες ανθρώ­πων στον αιώνα που τελείωσε και που τόσο πανηγυρικά γιορτάσαμε, δεν θα πρέπει να νοιώθουν ιδιαίτερα ικανοποιημένοι. Τα εκτυφλωτικά φώτα, τα εντυ­πωσιακά βεγγαλικά δεν άφησαν να φανεί ούτε ένα ίχνος αυστηρής, τουλάχι­στον, κριτικής ή ανάληψης ευθύνης για τα τόσα εγκλήματα, τον τόσο πόνο, τα τόσα δάκρυα που πήρε μαζί του ο αιώνας που έφυγε.
______Αν το διάβασμα καί ο προβληματισμός απ' αυτό το βιβλίο περιορισθούν στις εντυπώσεις που αφήνουν τα φοβερά εγκλήματα και στο αναζωπύρωμα των παθών, δεν θα έχουν νά προσφέρουν στην εποχή μας και στις προοπτι­κές της καινούργιας χιλιετίας κάτι σημαντικό. Αντιθέτως, αν γίνουν αφορμή αυστηρής κριτικής και αυτοκριτικής και, ακόμη, επισήμανσης των τραγικών αποτελεσμάτων, που προέρχονται από την αλλοίωση του χριστιανικού μηνύ­ματος, η συμβολή τους στο άνοιγμα της τρίτης χιλιετίας θα είναι ουσιαστική.
______Τούτο το τελευταίο θα πρέπει νά προσέξουν οι εκκλησιαστικοί λειτουργοί Ανατολής και Δύσης, Βορρά καί Νότου, αφού αυτοί περισσότερο από κάθε άλλον καλούνται να προσφέρουν και να καλλιεργήσουν την προς όλους αγά­πη και κατανόηση: "εν τούτω γνώσονται πάντες ότι έμοί μαθηταί εστέ, εάν αγάπην εχητε εν άλλήλοις" (Ιωάν 13, 35].
Πάντως τα λόγιο τού Χριστού, με τα οποία και προσδιόριζε την συμπερι­φορά των μαθητών Του στην σχέση και αναστροφή τους με τούς άλλους ανθρώπους, περισσότερο από κάθε άλλη εποχή καθίστανται σήμερα στους δύσκολους καιρούς μας περισσότερο παρά ποτέ επίκαιρα: "οίδατε ότι οι άρχο­ντες των εθνών κατακυριεύουσιν αυτών και οι μεγάλοι κατεξουσιάζουσιν αυτών. Ουχ ούτως έσται εν ύμίν, αλλ'ος εάν θέλη εν υμίν μέγας γενέσθαι, έσται υμών διάκονος, και ος εάν θέλη εν υμίν είναι πρώτος, έσται υμών δούλος" (Ματθ. 20, 25).
Και αν αυτό συμβαίνει - καί πρέπει να συμβαίνει - μέσα στον χώρο, όπου κινούνται καί δρουν oι χριστιανοί οποιουδήποτε δόγματος, τότε τι πρέπει να γίνεται με τους αλλόθρησκους και αλλόφυλους, με τους ανιμιστές ή τους άθε­ους; Κρυστάλλινος ο λόγος του Θεού δια του στόματος του Αποστόλου των Εθνών Παύλου βεβαιώνει ξεκάθαρα: "όσοι γαρ εν Χριστώ εβαπτίσθητε, Χρι­στόν ενεδύσασθε. Ούκ ένι Ιουδαίος, ουδέ "Ελλην, ουκ ενι δούλος, ουδέ ελεύθερος, ούκ ένι αρσεν καί θήλυ' πάντες γάρ υμείς εις εστέ εν Χριστώ Ιη­σού. (Γαλ. 3. 27)
Ταπεινά πιστεύουμε ότι πράξεις σαν εκείνη της "αγιοποιήσεως"(!) εκ μέ­ρους της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας του 'Αρχιεπισκόπου, στον οποίον αναφέρεται το βιβλίο τούτο· η εκζήτηση συγγνώμης "γιά δήθεν συνολικές ευθύνες" γιά εγκλήματα που διαπράχθηκαν στη ροή των αιώνων, δεν εμποδί­ζουν - αντιθέτως ευνοούν - τους ισχυρούς της γης να προβαίνουν σε εθνοκαθάρσεις για λόγους και για ύποπτες σκοπιμότητες πού εξυπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα, δηλαδή στην επανάληψη τραγικών γεγονότων του παρελ­θόντος.
____Μεγάλη η ευθύνη των εκκλησιαστικών λειτουργών. Εάν το μήνυμα του Ευαγγελίου αλλοιωθεί, εκτραπεί, παρεκκλίνει γίνεται το άλας που εμωράνθη και δεν "ισχύει έτι" (Ματθ. 5, 13). Η Εκκλησία είναι η δυναμική σύγκλιση των σχέσεων που στηρίζονται στην αγάπη και την ελευθερία. Κάθε χρήση του προσώπου, ακόμα και για τον πλέον άγιο σκοπό, παραμορφώνει το ανθρώπι­νο πρόσωπο σε άτομο. Και η απόσταοη μεταξύ προσώπου και ατόμου είναι στα σίγουρα «χάσμα μέγα» (Λουκ. 16, 26).
______Ευχή όλων μας πιστεύω ότι είναι, το βιβλίο αυτό, που εκδίδεται στο κλεί­σιμο του αιώνα και της δεύτερης χιλιετίας, να μη μας γυρίσει στο παρελθόν, αλλά να μας οπλίσει στα νέα δεδομένα προς μία καινούργια πραγματικότητα που διαμορφώνεται με το αληθινό πνεύμα της διδασκαλίας του Ιησού Χριστού: σεβασμό του προσώπου του άλλου χωρίς συγκρούσεις, ανεξάρτητα από την καταγωγή καί τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις, μέσα στα πλαίσια μιάς θρησκείας που δεν ρίχνει λάδι στην φωτιά, αλλά επουλώνει τις πληγές.

Λειβαδιά 28-2-2000

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ΘΗΒΩΝ ΚΑΙ ΛΕΒΑΔΕΙΑΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ

Πηγή βλ. www.misha.pblogs.gr Ο Αρχιεπίσκοπος της Γενοκτονίας

Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2008

ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΗ Η ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ;

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ:
________Οι σκέψεις, που ακολουθούν, δεν αποτελούν μομφή κατά του σεπτού προσώπου του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ Βαρθολομαίου. Είναι σκέψεις και ανησυχίες μιάς μεγάλης μερίδος των πιστών, τις οποίες εμείς ταπεινά και σεβαστικά μεταφέρουμε και δημοσιοποιούμε, ώστε Εκείνος να στοχασθή και να προβληματισθή αναλόγως. Ανήρ σοφός τυγχάνει! Δείγμα της σοφίας των σοφών είναι ότι αντλούν διδάγματα, αυξάνοντας τη σοφία τους, ακόμη και από ένα μειράκιο, και από ένα σκουλήκι της γης επίσης. Το δε επ’ εμοί είναι γνωστόν. «Φίλος μεν Πλάτων, φιλτάτη δ΄όμως η αλήθεια»! Τολμώ, όταν οι άλλοι σιωπούν. Ομιλώ, όταν οι άλλοι λιβανίζουν! Παρρησιάζομαι, όταν οι άλλοι εξαφανίζωνται!
______Αν ζούσε ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος θα το εβεβαίωνε. Πολλάκις πόνεσε από τα λόγια μου, τα οποία όμως ήσαν λόγια αγάπης και αληθείας. Ο Χριστόδουλος, τον Οποίο η Μητέρα Εκκλησία καταδίκασε σε ακοινωνησία, στήνοντας στο Φανάρι ένα μακάβριο σκηνικό! Ποιός, αλήθεια, μπορεί να ξεχάσει εκείνη την μακάβρια τελετή, της οποίας ιερομύστης, δυστυχώς, ήταν ο ίδιος ο Πατριάρχης;
+ Ο Κ. & Αι. Α.

--------------------------

Ο ΠΑΠΑΣ, Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΚΑΙ Η....ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ.

________Ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ.Βαρθολομαίος βρέθηκε και πάλι στο επίκεντρο της δημοσιότητος, όσον αφορά το θεολογικό Διάλογο μεταξύ Ανατολής και Δύσεως, Ορθοδοξίας και Ρωμαιοκαθολικισμού.
________Με την πρόσφατη –τέταρτη κατά σειρά μέσα σε τρία χρόνια- επίσκεψή του στο Βατικανό (Οκτώβριος 2008) και την παρουσία Του στη Σύνοδο των Επισκόπων του Βατικανού, δημιούργησε ένα κλίμα φόβου στο χώρο το δικό μας. Πολλοί σημείωσαν την τοποθέτησή Του, ότι η παρουσία Του στη Σύνοδο εκείνη «είναι φανέρωμα του έργου του Αγίου Πνεύματος». Έδωσε την εντύπωση, ότι βιάζεται, τρέχει, επείγεται για την ένωση των Εκκλησιών. Έτσι τουλάχιστον μερικοί εκ των ημετέρων αντιλαμβάνονται τις κινήσεις του.
_________Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τις αντιδράσεις αυτών των ευσεβών τέκνων της Εκκλησίας, ούτε πάλι με μια μονοκονδυλιά να τους διαγράψουμε όλους, λέγοντας «άς τους αυτούς! Είναι κάποιοι φανατικοί ή στενοκέφαλοι» δεδομένου ότι ανάμεσά τους συγκαταλέγονται Αρχιερείς, Πρεσβύτεροι, Λόγιοι ή Άγιοι Μοναχοί, Καθηγητές των Θεολογικών Σχολών και πολλοί άλλοι αξιόλογοι άνθρωποι-Μέλη της Εκκλησίας του Χριστού».
_________Η συμμετοχή του σεπτού Πατριάρχου μας στη λατρεία των Καθολικών και η συμ-προσευχή Του με τον Πάπα προκαλεί όχι μόνο ανησυχία, αλλά και μεγάλη θλίψη σε πολλούς. Από τους ιερούς Κανόνες δεν επιτρέπεται! Στη λειτουργία της Ραβέννα προ ετών κατακρίθηκε για τα πολύ τολμηρά βήματά Του. Και τώρα επίσης κατακρίνεται. Δείχνει να υπερβαίνει τα επιτρεπτά όρια στην κοινωνία μεταξύ Ανατολής και Δύσεως. Η από κοινού εκφώνηση του Συμβόλου της Πίστεως είναι λατρευτική πράξη! Δεν φθάνει βέβαια τα όρια της συμμετοχής στο Κοινό Ποτήριο, δηλ. στην από κοινού προσφορά της αναίμακτης Θυσίας, αλλά δεν παύει να είναι ομολογία Πίστεως. Εφ’ όσον όμως έχουμε τόσες και τόσες διαφορές στο Δόγμα και την Πίστη μας, εφ’ όσον ο Θεολογικός Διάλογος στην τελευταία φάση του (Ραβέννα 2007) δημιούργησε τόσους κραδασμούς μεταξύ των Ορθοδόξων, τα βήματά μας πρέπει να είναι πολύ-πολύ προσεκτικά. Αντιλαμβάνομαι την ανάγκη επαφής των Προκαθημένων. Αντιλαμβάνομαι επίσης την ανάγκη, να ανοίγουν οι Προκαθήμενοι τον δρόμο, ώστε να ευδοκιμήσουν οι προσπάθειες των υποδεεστέρων εκκλησιαστικών παραγόντων. Αλλά δεν αντιλαμβάνομαι την υπέρβαση των ορίων, τα οποία έθεσαν οι Πατέρες. Μπορώ να βρεθώ σε μια λειτουργία των Καθολικών και να την παρακολουθήσω ως επισκέπτης, ως τουρίστας, αλλά δεν μπορώ να δώσω την αρχιερατική μου ευλογία, λέγοντας το «Ειρήνη πάσι» κατά τη διάρκεια μιάς θείας λειτουργίας των Ρωμαιοκαθολικών, ούτε μπορώ επίσης να προβώ σε από κοινού εκφώνηση του «Πιστεύω», έστω κι αν αυτό είναι το κοινώς παραδεκτό κείμενο της Νικαίας-Κωνσταντινουπόλεως. Αυτό είναι ένα είδος συμ-μετοχής και συμ-προσευχής, ή, αν προτιμάτε, ένα προοίμιο συμμετοχής και συμπροσευχής, για το οποίο ο Παναγιώτατος δεν έχει λάβει την έγκριση των Ορθοδόξων Εκκλησιών. Κινείται εξ ιδίας πρωτοβουλίας.
________Στις κινήσεις αυτού του είδους, αλλά και γενικώτερα στις υπερβάσεις που παρατηρούνται κατά την διεξαγωγή του Θεολογικού Διαλόγου εχει αντιταχθή σθεναρώς ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κ. Στυλιανός, Ιεράρχης του Οικουμενικού Θρόνου, διακεκριμένος προσωπικός φίλος του Πατριάρχου μας, Πανεπιστημιακός διδάσκαλος και επί πολλά έτη Moderator, δηλ. Συν-Πρόεδρος της μικτής Επιτροπής Θεολογικού Διαλόγου.
_______ Δεν έχουν αντιταχθή όμως οι Αγιορείτες Πατέρες, όπως θα περιμέναμε. Θαυμάζω και απορώ συγχρόνως με την σιωπή των!!! Ενώ συνήθως είναι λαλίστατοι σε άλλες περιπτώσεις, στην προκειμένη περίπτωση τηρούν σιγήν ιχθύος. Αλλ΄ όμως δύο μέτρα και δύο σταθμά, δεν είναι αξιομίμητη συμπεριφορά!
_______Μοναδική και καλοδεχούμενη εξαίρεση αποτέλεσε η προσφώνηση του Πανοσιολογιωτάτου Καθηγουμένοτ της Ιεράς Μονής Ξηροποτάμου κ. Ιωσήφ, όταν δέχθηκε την επίσκεψη και υποδέχθηκε στη Μονή του τον Παναγιώτατο κ.Βαρθολομαίο. Μεταφέρω εδώ όσα σοφά και αξιομνημόνευτα είπε, προσφωνώντας τον Πατριάρχη μας.
_______ «Είθε ευχαίς αγίαις της Υμετέρας Θειοτάτης Παναγιότητος η μοναχική μαρτυρία της πίστεώς μας αυτής να μη κολοβώνεται και νοθεύεται από τας αδυναμίας και αμαρτίας μας∙ διότι «παν ο ουκ εκ πίστεως, αμαρτία εστίν", όπως γράφει ο Απόστολος.
______Ενταύθα, Παναγιώτατε, επιτρέψατε εις ημάς τα τέκνα σας, ως υιικήν παρρησίαν προς Υμάς κεκτημένους, να αναφερθώμεν και εις δύο θέματα τα οποία συνέχουν τας καρδίας μας και σκανδαλίζουν τας μοναχικάς συνειδήσεις μας, αλλά και τας συνειδήσεις πάρα πολλών ευσεβών Ορθοδόξων Χριστιανών, οι οποίοι μας πλησιάζουν.
______Το πρώτον είναι η συνεχιζομένη παρά της Υμετέρας Παναγιότητος δι ἐπισήμων λόγων και συμπροσευχών επ ἐκκλησίας και τηλοψίας αναγνώρισις των εκπροσώπων του εντελώς εκκοσμικευμένου πλέον και μη διορθουμένου συγχρόνου Παπισμού.
_____Το δεύτερον είναι η αχρήστευσις της θεολογικής και εκκλησιολογικής μαρτυρίας της Ορθοδοξίας δια της πλήρους συμμετοχής εκπροσώπων της Εκκλησίας μας εις το Παγκόσμιον Συμβούλιον των Εκκλησιών και της δι αὐτοῦ του τρόπου σιωπηράς αποδοχής της προτεσταντικής εκκλησιολογίας, η οποία διέπει την δομήν και λειτουργίαν τούτου του Παμπροτεσταντικού οργανισμού.
_____Παναγιώτατε, ομού μετά του Ιερού Χρυσοστόμου παρακαλούμεν Υμάς ημείς οι ταπεινοί και ανάξιοι∙ «Μηδέν νόθον δόγμα τω της αγάπης προσχήματι παραδέχεσθε».
_____Ως προσφάτως, αλλά και παλαιότερον, το Άγιον Όρος σας ωμολόγησεν και διεβεβαίωσεν, και ημείς οι ελάχιστοι Ξηροποταμηνοί μοναχοί ομού μετά του ευσεβούς λαού του συμμεριζομένου τας ανησυχίας μας μένομεν πιστοί εις την Πίστιν των Αγίων Αποστόλων και των Αγίων Πατέρων, εξ αγάπης και προς τους ετεροδόξους, οι οποίοι ουσιαστικώς βοηθούνται, όταν οι Ορθόδοξοι δια συνεπούς Ορθοδόξου στάσεως τους υποδεικνύουν το μέγεθος της πνευματικής ασθενείας των και τον τρόπον της θεραπείας των».
______Παρακαλούμεν δε εμπόνως και ευλαβώς όπως εις το εξής «ο θεολογικός διάλογος ουδόλως συνοδεύηται από συμπροσευχάς, συμμετοχάς εις τας λειτουργικάς και λατρευτικάς συνάξεις εκατέρων και λοιπάς ενεργείας, αι οποίαι ενδέχεται να δώσουν την εντύπωσιν ότι η ημετέρα Ορθόδοξος Εκκλησία δέχεται τους Ρωμαιοκαθολικούς ως πλήρη Εκκλησίαν και τον Παπαν ως κανονικόν Επίσκοπον Ρωμης.
_____Τοιαύται ενέργειαι παραπλανουν και το Ορθόδοξον πλήρωμα και τους Ρωμαιοκαθολικούς, δίδοντες εις αυτούς την εσφαλμένην εντύπωσιν περί του τι φρονεί περί αυτών η Ορθοδοξία...».
_____«Νυνί δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα∙ μείζων δε τούτων η αγάπη».
_____Εν τη Υμετέρα πατρική αγάπη συγχωρήσατε εις ημάς την ομολογιακήν ταύτην παρέκβασιν και εμβλέψατε εις τα πρόσωπα της ταπεινής ημών αδελφότητος, τα οποία ατενίζουν εις Υμάς μετά πολλού σεβασμού».
______Έγραψα τα ανωτέρω σαν εισαγωγικά για να αναφερθώ σε μια άλλη πτυχή του θέματος των σχέσεων Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών.

1. Καμμιά, απολύτως καμμιά, προσπάθεια προσεγγίσεως, δεν είναι δυνατόν να καρποφορήσει, αν οι Ρωμαιοκαθολικοί δεν σταματήσουν τον προσηλυτισμό εις βάρος των Ορθοδόξων στη Ρωσσία, την Ουκρανία, την Λευκορωσσία, την Πολωνία, την Τσεχία, την Σλοβακία και όπου αλλού στις χώρες του πρώην Ανατολικού Μπλόκ.

2. Καμμιά προσπάθεια προσεγγίσεως, δεν είναι δυνατόν να καρποφορήσει, αν οι Ρωμαιοκαθολικοί δεν καταργήσουν την Ουνία και στην Ελλάδα και όπου αλλού.

3. Καμμιά, απολύτως καμμιά προσπάθεια προσεγγίσεως, δεν είναι δυνατόν να καρποφορήσει επίσης, αν οι Ρωμαιοκαθολικοί δεν ξεπλύνουν τις ενοχές που έχουν φορτωθή όλα αυτά τα τελευταία χρόνια χύνοντας αθώο αίμα των Ορθοδόξων στη Βοσνία, την Κροατία, από τον Στέπινατς και όποιον ἀλλο. Και όλα αυτά στο όνομα της Πίστεως και του Χριστού μας.

4. Καμμιά, απολύτως καμμιά προσπάθεια προσεγγίσεως, δεν είναι δυνατόν να καρποφορήσει, αν οι Ρωμαιοκαθολικοί δεν ξεπλύνουν από πάνω τους τις ενοχές, που έχουν επωμισθή με τη χρηματοδότηση των Μουσουλμάνων στον πόλεμο της Βοσνίας εναντίον των Ορθοδόξων, έγκλημα πού τελέσθηκε προ ολίγων μόλις ετών. Έχει γραφή και έχει ακουσθή κατά κόρον, ότι το Βατικανό τότε χρηματοδοτούσε τους Μουσουλμάνους στον πόλεμο Βοσνίας–Ερζεγοβίνης. Είχαμε την ευκαιρία, μεταφέροντας τρόφιμα κλπ εφόδια στην Σερβία, να επισκεφθούμε αυτοπροσώπως το πεδίο της μάχης, στην πρώτη γραμμή και στη ζώνη των επιχειρήσεων, τότε που οι Σέρβοι πολιορκούσαν το Γκόραζντε και να ακούσουμε με τα αυτιά μας διά στόματος του Ήρωα Στρατηγού Μπλάντιτς ότι α) τα οχήματα των Ηνωμένων Εθνών, τα οποία μετέφεραν τρόφιμα στους Μουσουλμάνους, πίσω από τα τρόφιμα στα φορτηγά είχαν κρύψει οπλισμό και πολεμοφόδια, και ότι β) χρηματοδότης για την αγορά των όπλων αυτών ήταν το Βατικανό!
______Λίγο αργότερα την ίδια ακριβώς πληροφορία μου μετέφερε, όλως εμπιστευτικώς, και ένα επίσημο πολιτικό πρόσωπο, που την εποχή εκείνη ήταν στο Υπουργείο Εθνικής Αμύνης.
_______Ας γίνουν λοιπόν όσες επίσημες επισκέψεις μεταξύ Κωνσταντινουπόλεως και Βατικανού, ας γίνουν όσες συμπροσευχές και παραχωρήσεις, ας γίνουν όσα βήματα καλής θελήσεως από μέρους των Ορθοδόξων, Ένωσις των δύο Εκκλησιών δεν πρόκειται να γίνει, αν προηγουμένως δεν ξεπλυθούν οι ενοχές από αυτά τα εγκλήματα, τα οποία αφεύκτως οδηγούν τη σκέψη μας σε παρόμοια περιστατικά και εγκλήματα κατά την περίοδο των Σταυροφοριών! Φαίνεται σαν τίποτε να μη άλλαξε από τότε.
______Ψάχνοντας, βρήκαμε ένα σπουδαίο ντοκουμέντο, που είναι σχετικό με το θέμα μας, αναφέρεται όμως σε παληότερα γεγονότα, δηλ. στα γεγονότα του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου στή Σερβία από τον Καρδινάλιο Στέπινατσ και έχουν μεγάλη σημασία επειδή αποδεικνύουν διαχρονικά ότι η Ρώμη, η οποία κατά βάσιν έχει προσδώσει κοσμικό χαρακτήρα στην οντότητα του Πάπα και της Εκκλησίας γενικώτερα, η Ρώμη που έχει μεταμορφωθή σε κοσμική εξουσία, Κράτος του Βατικανού άλλωστε προσφωνείται, διαχρονικά ΟΥΤΕ ΜΕΘΟΔΟΥΣ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ έχει αλλάξει.. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, ακόμη και το θάνατο των ....απίστων Ορθοδόξων. Κύριε ελέησον!
______Ο Marco Aurelio Rivelli, Ιταλός συγγραφεύς, έγραψε λοιπόν ένα βιβλίο με τίτλο: «Ο Αρχιεπίσκοπος της Γενοκτονίας», το οποίο αναφέρεται στη συμπεριφορά του Ρωμαιοκαθολικού Αρχιεπισκόπου Στέπινατς στη Σερβία κατά τό 2ο Παγκόσμιο πόλεμο. Στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως κατέφθαναν τότε τα βαγόνια των τραίνων γεμάτα με αιχμαλώτους. Απέξω έγραφαν την επιγραφή «Χαλασμένα φρούτα», μέσα όμως ήσαν οι μελλοθάνατοι Ορθόδοξοι Σέρβοι χριστιανοί! Σε ένα και μόνο στρατόπεδο τότε αποτεφρώθηκαν 700.000 Ορθόδοξοι! Αυτή είναι η Γενοκτονία του Αρχιεπισκόπου Στέπινατς!
______Ο Στέπινατς, ο Αρχιεπίσκοπος της Γενοκτονίας, όπως προσφυώς αποκλήθηκε πρόσφατα, ανακηρύχθηκε Άγιος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας!
______Για ποίου είδους Ένωση των Εκκλησιών μπορούμε να συζητάμε;
______Το παραπάνω βιβλίο προλογίζει ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος (τον Φεβρουάριο του 2000), υπό την ιδιότητα του Μητροπολίτου Θηβών.
______Σας προσφέρω τον Πρόλογο αυτού του βιβλίου, αγαπητοί μου, φίλοι και άδελφοί, γιά να εκτιμήσετε σεις την ορθότητα των σκέψεων και των επιφυλάξεών μου.
______Και επαναλαμβάνω: ο Αρχιεπίσκοπος του Στέπινατς, με απόφαση του Βατικανού επί των ημερών του σημερινού Πάπα ανακηρύχθηκε Άγιος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.
______Ας γίνουν όσες επίσημες επισκέψεις των Προκαθημένων είτε στην Ρώμη είτε στην Κωνσταντινούπολη. Η Ένωση των Εκκλησιών θα παραμένει όνειρο απραγματοποίητο και άρα απατηλό! Ας μη ανησυχούν οι «ζηλωτές» και οι «υπέρ-υπέρ-υπέρ Ορθόδοξοι» χριστιανοί»! Έχουν γνώσιν οι φύλακες! Αν παραστή ανάγκη, τότε όλοι μας θα γίνουμε υπερασπιστές της πίστεώς μας. "Ουκ αρνησόμεθά σε, φίλη Ορθοδοξία¨.

+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ & ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2008
Ο Μετρητής τώρα: 78.924

ΣΗΜ. Επειδή το εισαγωγικό μας σημείωμα τελικά έγινε τόσο μεγάλο, ο Πρόλογος του βιβλίου θα είναι το αντικείμενο της αμέσως επόμενης αναρτήσεώς μας.

Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2008

ΔΥΟ ΑΝΩΤΑΤΟΙ ΚΛΗΡΙΚΟΙ ΕΚΟΙΜΗΘΗΣΑΝ! ΑΛΛΑ Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΑΓΝΟΗΣΕ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΤΟΥΣ!



TI KATANTHMA EINAI KI’ AYTO;
Με ενδιαφέρον παρακολουθήσαμε το κεντρικό δελτίο Ειδήσεων της ΝΕΤ σήμερα 18 Νοεμβρίου 2008.
Έπειτα από τα πολιτικά νέα η εκφωνήτρια αναφέρθηκε στο δημοσιογράφο-πολεμικό ανταποκριτή Γεώργιο Κοίλαρη, ο οποίος κηδεύθηκε σήμερα. Και καλά έκαμε η ΝΕΤ που αναφέρθηκε στο αείμνηστο δημοσιογράφο, ο οποίος είχε τραυματισθή, ευρισκόμενος στο μακρινό Αφγανιστάν για την εκπλήρωση της αποστολής του. Ας είναι η αιωνία η μνήμη του.

Σήμερα όμως κηδεύθηκαν και δύο άλλες μεγάλες εκκλησιαστικές προσωπικότητες! Θα ήταν δίκαιο να λεχθεί κάτι και για τα πρόσωπα αυτά, μάλιστα από το Κρατικό κανάλι ενημερώσεως. Δεν φανταζόμουνα ότι ένας δημοσιογράφος θα ήταν πιο σημαντικό πρόσωπο από ένα ποληό Μητροπολίτη, που υπηρέτησε το Λαό μας και από ένα διακεκριμένο Αρεοπαγίτη, που τίμησε τη Ελληνική Δικαιοσύνη και έπειτα έγινε κληρικός και ιεραπόστολος, υπηρετώντας το φρικτό θυσιαστήριο, το Θεό και τον άνθρωπο. Εκφράζω τη βαθειά λύπη μου στους αρμόδιους για την ενημέρωση κυρίως στους κρατικούς και στους ιδιωτικούς παράγοντες και φορείς της ενημερώσεως.

Πρόκειται λοιπόν 1) για τον μακαριστό Μητροπολίτη πρ. Πατρών κυρό Νικόδημο Βαλληνδρά, που κηδεύθηκε σήμερα από το Ναό Αγίου Ανδρέου Πατρών και 2) τον επίσης μακαριστό Πρωτοπρεσβύτερο π. Δημήτριο Τζούμα, ο οποίος κηδεύθηκε από το Ναό Αγ. Νικολάου Χαλανδρίου.

1) Ο μακαριστός Μητροπολίτης υπηρέτησε την Εκκλησία με ένθεο ζήλο επί εβδομήντα περίπου χρόνια. Ήταν μια πολυταλαντούχος προσωπικότης, σαγήνευε δε τους ιστούς με την γλυκιά αγγελική φωνή του.
Κηδεύθηκε σήμερα στην Πάτρα. Πλήθη κόσμου τίμησαν τη μνήμη του. Τίμησαν το πρόσωπο και όχι το αξίωμα. Διότι ο Νικόδημος δεν ήταν πλέον αξιωματούχος της Ελληνικής Πολιτείας! Δεν ήταν πια εν ενεργεία Μητροπολίτης! Επομένως όσοι τίμησαν τη μνήμη του, τίμησαν το πρόσωπό του και την προσφορά του, όχι το αξίωμα εν ενεργεία Μητροπολίτη. Στο Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πατρών κ. Χρυσόστομο αξίζουν πολλά και θερμά συγχαρητήρια, διότι ετίμησε πρεπόντως τον αείμνηστο προκάτοχό του.
Τιμώντας κι εμείς τη μνήμη του παραθέτουμε στη συνέχεια τον ωραίο επικήδειο Λόγο, τον οποίο εξεφώνησεν εκ μέρους της Ιεράς Συνόδου ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Προκόπιος Πετρίδης, Γραμματεύς της Επιτροπής Διορθοδόξων Σχέσεων.
Πολλά συγχαρητήρια αξίζουν στον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη π. Νικόδημο Σιδέρη, ο οποίος, μετά την παραίτηση του Νικοδήμου, τον ακολούθησε στην Αθήνα, έμεινε μαζί του και τον διακόνησε με πιστότητα και αφοσίωση μέχρι της τελευταίας του πνοής.
http://www.i-m-patron.gr/news1/news_2008/21-11-08_kideiavideo.html
2) Ο μακαριστός π. Δημήτριος Τζούμας διετέλεσε Αρεοπαγίτης και διέπρεψε ως λειτουργός της Δικαιοσύνης. Όπου κι αν υπηρέτησε, διακρίθηκε για την ακεραιότητα του χαρακτήρος του. Υπόδειγμα δίκαιου Δικαστού, σεμνού ανθρώπου, εντίμου οικογενειάρχη και εντίμου πολίτη. Με την αξία του έφθασε στον ύψιστο βαθμό στη δικαστική ιεραρχία. Εξελέγη Αρεοπαγίτης. Φαίνεται όμως ότι η καρδιά του φλεγόταν από μία πιο μεγάλη αγάπη! Ήθελε να γίνει υπηρέτης του Θεού και λειτουργός του αγίου Θυσιαστηρίου. Ο Σεβ. Μητροπολίτης Νικοπόλεως και Πρεβέζης κ. Μελέτιος τον χειροτόνησε Διάκονο και Πρεσβύτερο και έτσι τον εισήγαγε στις τάξεις του ιερού Κλήρου. Έκτοτε ήταν ένας σεμνός ιεραπόστολος. Μια Κυριακή κάθε μήνα τελούσε τη θεία λειτουργία στο Καθολικό της Ιεράς Μονής Πεντέλης, όπου προσήρχοντο πολλοί ανώτεροι και ανώτατοι Δικαστικοί, εκ των εν ενεργεία και των συνταξιούχων. Είχε οργανώσει συνεργείο για την επίσκεψη των φυλακισμένων, είχε πάθος για την διάδοση της Αγίας Γραφής, δούλευε με σεμνότητα για τη δόξα του Θεού. Επί τέλους διαχρονικά τρεις Αρεοπαγἰτες έγιναν κληρικοί. Ιερόθεος ο Αρεοπαγίτης, πρώτος Επίσκοπος των Αθηνῶν, Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, ο οποίος άκουσε τον Απόστολο Παύλο στον Άρειο Πάγο καί επίστευσε στο Χριστό μας. Στο όνομά του έχει αφιερωθή ο ομώνυμος ναός στο Κολονάκι και είναι πολιούχος των Αθηνών! Τρίτος δε ο π. Δημήτριος Τζούμας, επί τιμή Αρεοπαγίτης και ταπεινός πρεσβύτερος της Εκκλησίας μας! Τι να υποθέσουμε άραγε για τους παράγοντες της Ενημερώσεως: Είναι τόσο μικρόψυχοι ή τόσο αγράμματοι;


Αγαπητοί μου και αείμνηστοι Νικόδημε και Δημήτριε,
Υπηρετήσατε το Θεό και τον άνθρωπο, την Εκκλησία και την Δικαιοσύνη! Παρά ταύτα η Ελληνική Τηλεόραση, μάλιστα δε η Κρατική, την οποία όλοι μας πληρώνουμε για να εκπέμπει, αγνόησε και την προσφορά σας και την εξοδό σας! Είχατε την «ατυχία» να υπηρετήσετε την Εκκλησία! Και γι αυτό σας αγνόησαν! Αν όμως ήσασταν δημοσιογράφοι, πολιτικοί, συνδικαλιστές, ποδοσφαιριστές, καλλιτέχνες ή κάτι τέτοιο τότε θα ήσασταν σε κεντρική θέση του Δελτίου Ειδήσεων. Αλήθεια, τι κατάντημα είναι αυτό; Πως καταντήσαμε την Ελλάδα μας;


+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
18 Νοεμβρίου 2008




Ο ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΛΟΓΟΣ
ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΝ
πρ. ΠΑΤΡΩΝ ΚΥΡΟΝ ΝΙΚΟΔΗΜΟΝ
ΠΑΤΡΑ 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2008
Μετ' αισθημάτων θλίψεως, σεβασμού, αφοσιώσεως αλλά και ευγνωμοσύνης πολλής κηδεύεται σήμερον πλήρης ημερών, Σεβασμιώτατοι Άγιοι Αρχιερείς, ευλαβέστατοι Πρεσβύτεροι, Οσιώτατοι Μοναχοί και Μοναχαί, Εντιμότατοι Άρχοντες του Λαού, Εκπρόσωποι των Αρχών και ευσεβείς Χριστιανοί, ο φιλόστοργος Ιεράρχης της Εκκλησίας του Χριστού και αείμνηστος Μητροπολίτης πρώην Πατρών κυρός Νικόδημος.
Εκτελών σεπτήν εντολήν της Αυτού Μακαριότητος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πασης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου και της περί Αυτόν Αγίας και Ιεράς Συνόδου ανέλαβον, όπως επιτελέσω θλιβερόν άμα και επιβεβλημένον καθήκον να αναφερθώ εις την μνήμην του εκλιπόντος Εκκλησιαστικού Ανδρός αλλά και να μεταφέρω την προσευχήν της διοικούσης Εκκλησίας, ήτις αναβήσεται ως θυμίαμα ευωδίας εις τον επουράνιον θρόνον του Θεού, ως παράκλησις της στρατευομένης Εκκλησίας υπέρ αιωνίου αναπαύσεως και κατατάξεως μετά των Αγίων της μακαρίας ψυχής του αειμνήστου Ιεράρχου.

"Ως ήλιος εκλάμπων επί Ναόν Υψίστου... εν αναβάσει θυσιαστηρίου αγίου εδόξασε περιβολήν αγιάσματος" (Σοφ. Σειράχ ν' 7- 11).

Τούς λόγους τούτους του Σοφού Σειράχ θεωρούμεν πλήρως εφαρμοζομένους εις τον προκείμενον Σεβάσμιον νεκρόν, καθότι η διακονία αυτού εν τη Εκκλησία υπήρξε λαμπρά και αγλαόκαρπος.
Ο μακαριστός Μητροπολίτης πρώην Πατρών κυρός Νικόδημος, κατά κόσμον Νικόλαος Βαλληνδράς, υιός του Λεωνίδου και της Καλυψούς, εγεννήθη εν Αθήναις την 2αν Φεβρουαρίου 1915. " Παιδιόθεν προσφοιτών εις τον Ναόν του Κυρίου", λίαν ενωρίς ησθάνθη την πρώτην παρόρμησιν της κλήσεως προς την ιερωσύνην. Δια τούτο, μετά το πέρας των γυμνασιακών αυτού σπουδών, εισήλθεν εις την Θεολογικήν Σχολήν του Πανεπιστημίου Αθηνών και κατέστη πτυχιούχος της Θεολογίας την 27ην Μαρτίου 1937.
Εξεπλήρωσε τας στρατιωτικάς αυτού υποχρεώσεις υπηρετήσας επί πέντε μήνας την στρατιωτικήν αυτού θητείαν ως υιός πολυτέκνου οικογενείας και βραδύτερον και πάλιν εστρατεύθη, ως κληρικός, με τον βαθμόν του Λοχαγού και υπηρέτησεν επί 22 μήνας (1948-1950) αρχικώς ως ιεροκήρυξ των Μονάδων Μακρονήσου και εν συνεχεία εις την πρώτην γραμμήν εν Γράμμω.
"Ζηλών τα χαρίσματα τα κρείττονα"( Α Κορ. 12,13) και διαφλεγόμενος υπό πόθου ιερού, εκάρη μοναχός την 14ην Ιανουαρίου 1939, μετονομασθείς κατά την μοναχικήν τάξιν Νικόδημος, ενώ την 15ην Ιανουαρίου εχειροτονήθη διάκονος υπό του Μακαριστού Μητροπολίτου Σαμου Ειρηναίου, επιλεγείς δια την επιτελικήν θέσιν του αρχιδιακόνου του αοιδίμου Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χρυσάνθου του από Τραπεζούντος, παραμείνας εις την θέσιν ταύτην μέχρι της λήξεως της Αρχιεπισκοπικής Διακονίας του ως είρηται Αρχιεπισκόπου, παρά τω οποίω κατηρτίσθη ως εκκλησιαστικόν στέλεχος.
Πρεσβύτερος και Αρχιμανδρίτης εχειροτονήθη υπό του διαδεχθέντος τον Χρύσανθον Αρχιεπισκόπου και Αντιβασιλέως Δαμασκηνού, την 6ην Ιανουαρίου 1944, και διετέλεσε γραμματεύς της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών επί της αρχιερατείας πέντε Αρχιεπισκόπων -Χρυσάνθου, Δαμασκηνού, Σπυρίδωνος, Δωροθέου και Θεοκλήτου του από Πατρών-(1939-1957). Υπό του τελευταίου διωρίσθη Ηγούμενος της εν Αθήναις Ιεράς Μονής Πετράκη, παραμείνας εις την θέσιν ταύτην επί τετραετίαν(1957-1961), οπότε παραιτηθείς επεδόθη έτι μάλλον εις το έργον του εφημερεύοντος ιεροκήρυκος, αναπτύξας ευρύτατον κηρυκτικόν και ποιμαντικόν έργον προς την νεότητα και τον λαόν, από των επάλξεων του άμβωνος, της κατηχήσεως και της ιεράς εξομολογήσεως των σημαντικωτέρων Ιερών Ναών και Ενοριών της Πρωτευούσης.
Εις ηλικίαν μόλις τριάκοντα έτών και κατόπιν επανειλημμένων προτάσεων του αειμνήστου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης Γενναδίου, προεκρίθη υπό της Ιεράς Συνόδου δια την προαγωγήν του εις τον βαθμόν του Επισκόπου, προκειμένου ίνα τοποθετηθή ως βοηθός Επίσκοπος του ως είρηται Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης. Όμως, παρά την υπερψήφισίν του υπό της πλειονοψηφίας της Ιεράς Συνόδου, η πρότασις εκείνη δεν ετελεσφόρησεν εκ νομικού κωλύματος μη επιτρέποντος την εκλογήν Επισκόπου προ της συμπληρώσεως του 35ου έτους της ηλικίας αυτού. Παρέμεινεν όμως το εύσημον της αναγνωρίσεως συνοδικώς, ότι ο προταθείς και υπερψηφισθείς εκέκτητο τόσον πρωίμως τα απαιτούμενα προσόντα και τας ικανότητας δια το Επισκοπιόν Αξίωμα.
Ενδιαμέσως και προ της εκλογής του ως Μητροπολίτου, εκλήθη υπό του τότε Αρχιεπισκόπου Αμερικής Ιακώβου εις Βοστώνην, ένθα και ανέλαβε την διεύθυνσιν της αυτόθι Θεολογικής Σχολής του Τιμίου Σταυρού. Η σχολαρχία του εις την Θεολογικήν Σχολήν Βοστώνης, αν και σύντομος, απεδείχθη κατά πάντα επιτυχής, καθ' α μαρτυρεί εις επιστολήν του ο Μακαριστός πλέον Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ιακωβος: " ενθυμούμαι την αγάπην του προς τον φοιτητήν, κάθε φοιτητήν, τον οποίον έβλεπεν ουχί ως μονάδα, αλλ' ως πνευματικόν υιόν και προς τον οποίον εφέρετο ως πνευματικός πατήρ, προσπαθών να εμφυσήση εις αυτόν την έφεσιν προς την γνώσιν και την χαρισματικήν βίωσίν της, μελετών μαζί του και προσευχόμενος μαζί του..."
Επιστρέψας εξ Αμερικής το έτος 1962 κατά σύστασιν του τότε Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χρυσοστόμου του Β' του από Φιλίππων, φρονούντος ότι ήσαν χρησιμώτεραι αι υπηρεσίαι του εν Ελλάδι, ετοποθετήθη " προσωρινώς" ως ιερατικώς προϊστάμενος της Ενορίας Αγίας Ζωνης Κυψέλης Αθηνών.
Τον Νοέμβριον του έτους 1965 εξελέγη Μητροπολίτης της ακριτικής Μητροπόλεως Ζιχνών και Νευροκοπίου, παραμείνας εις αυτήν επί εννέα έτη, ίνα μετά ταύτα εκλεγή παμψηφεί υπό της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος και μεταφυτευθή ως δένδρον ευσκιόφυλλον και αγλαόκαρπον, Μητροπολίτης Πατρών το έτος 1974, ένθα παρέμεινεν επί τριακονταετίαν ως Ποιμενάρχης, παραιτηθείς οικειοθελώς τον Ιανουάριον του έτους 2005, εκ λόγων υγείας και γήρατος.
Από της παραιτήσεως αυτού εγκατεστάθη εν Αθήναις και κατά τας πρωινάς ώρας της Κυριακής 16ης Νοεμβρίου 2008 πλήρης ημερών εις ηλικίαν εννενήκοντα τεσσάρων ετών, εξέπνευσεν οσιακώς, μεταλλάξας τον βίον, προκειμένου ίνα καταταγή εις την χορείαν των εκλκεκτών του Κυρίου, των εν ουρανοίς απογεγραμμένων.
Κατά την μακράν και πολυετή ιερατικήν και Αρχιερατικήν σταδιαοδρομίαν του ο μακαριστός Μητροπολίτης πρώην Πατρών κυρός Νικόδημος, παραλλήλως προς τα άλλα ποιμαντικά καθήκοντα αυτού δεν έπαυσε να εργάζεται δημιουργηκώς και κατ' επιστήμην, διακρινόμενος δια το ικανόν συγγραφικόν έργον, το επιστημονικόν και διδακτικόν ήθος, την ακρίβειαν και σαφήνειαν του λόγου, την μεστότητα των εννοιών και την ορθήν κρίσιν.
Ρητωρ δυνατός του Άμβωνος και θεράπων ικανός του Θείου λόγου, δια των μεστών και εμπνευσμένων κηρυγμάτων του ειργάζετο ευαγγελιζόμενος τον λόγον του Θεού. Συνέγραψε περισπούδαστα έργα, τα οποία αποτελούν απαράμιλλα δείγματα κηρυκτικής ικανότητος και λογοτεχνικού ταλάντου.
Ιερουργός άριστος και μύστης της αθανάτου βυζαντινής εκκλησιαστικής μουσικής, έμελπε τα μεγαλεία του Θεού και δια της γλυκύτητος της φωνής έτερπε και εγοήτευε το πολυπληθές ποίμνιον αυτού.
Η αρτία θεολογική και φιλολογική αυτού συγκρότησις, η πηγαία ποιητική έμπνευσις, συνετέλεσαν εις την υπ' αυτού σύνταξιν πλειάδος υμνογραφημάτων, ειδικών ακολουθιών και ειδικών περιστασιακών ευχών, έργα τα οποία εμπλούτισαν την υμνογραφικήν παρακαταθήκην της Ορθοδόξου Εκκλησίας ημών, διακρινόμενα δια την σαφήνειαν και εκφραστικότητα, την μετρικήν αρτιότητα, την χάριν της διατυπώσεως, και την απλότητα και ζωηρότητα των εικόνων.
Γνώστης έμπειρος των κοινωνικών προβλημάτων, πεπροικισμένος με την διαίσθησιν και διορατικότητα του καλού Ποιμένος, κατηύθυνε και έτρεφε τας ψυχάς των πνευματικών αυτού αρνίων με το ουράνιον μάνα και με το ύδωρ το ζων.
Το εκκλησιαστικόν αυτού φρόνημα και ο φιλάδελφος σεβασμός προς την Ιεραρχίαν της Εκκλησίας τον ανέδειξαν σημαντικόν παράγοντα της συγχρόνου εκκλησιαστικής ζωής, βιούντα εν τη πολυπλεύρω και πολυσχιδεί διακονία τας Πατερικάς αρχάς και ακολουθούντα εν τω εικοστώ αιώνι το γνήσιον πνεύμα και το υψηλόν ήθος των μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας.
Ο προκείμενος Σεπτός και πολιός Γερων, ο πρώην Πατρών Νικόδημος, επί τριάκοντα έτη διεποίμανεν θεοφιλώς και θεαρέστως την λαχούσαν αυτώ Ιεράν Μητρόπολιν Πατρών συμβουλευόμενος και καθοδηγούμενος υπό των αρετών του, της πολυμαθείας, της πείρας και της διοικητικής ικανότητος του.
Ηγάπησεν το ποίμνιόν του και ηγαπήθη υπό κλήρου και λαού. Εις το ενεργητικόν του περιλαμβάνεται πλουσία ποιμαντορική και εκκλησιαστική δράσις. Ανήγειρε Ναούς και ενεκαινίασε πλέον των ογδοήκοντα, εχειροτόνησε πλείστους όσους κληρικούς και εχειροθέτησε πλειάδα πνευνματικών εξομολόγων.
Ιδιαιτέρως διεκρίθη δια την προσήλωσίν του είς την αυστηράν τήρησιν των Ιερών κανόνων και της όλης ιεράς Παραδόσεως της Αγίας ημών Εκκλησίας και μετά παρησίας πολλής υπερίσπιζε τας αρχάς και πεποιθήσεις αυτού εις σημείον ώστε πολλάκις παρερμηνεύοντο αι προθέσεις και αι ενέργειαι αυτού, υπομείνας δια τούτο σκληράν και πικράν κριτικήν, αλλ' αντιπαρείρχετο πάσαν κακόβουλον επίθεσιν μεθ' υποδειγματικής αποστολικής πραότητος και αμνησικακίας.
Η προσωπικότης αυτού και η παρουσία αυτού ετίμα την Εκκλησίαν. Υπήρξεν ο τελευταίος επιζών των Γερόντων της πρεσβυτέρας Ιεραρχίας εις την οποίαν προσέφερεν πολλά δια της σοφίας και του ήθους του. Υπήρξεν ανήρ κύρους, απολαύων της βαθυτάτης τιμής και αμερίστου αγάπης πάντων των Ιεραχών του κλήρου και του φιλοχρίστου λαού.
Πληρώσας το κοινόν χρέος, απήλθε του ματαίου τούτου κόσμου, υπερβάς το δαυϊδικόν όριον της ανθρωπίνης ζωής, έχων την συνείδησιν αυτού συμμαρτυρούσαν, ότι έπραξεν ο,τι εξηρτάτο υπ'αυτού και την ελπίδα, ότι οι κόποι αυτού δεν θέλουν αποβή επί ματαίω,κατά τον Προφήτην, "οι εκλεκτοί μου ου κοπιάσωσιν εις κενόν" (Ησ. 65,33)

Είναι βέβαιον, ότι η Αποστολική Εκκλησία των Πατρέων, δια του ευσεβούς αυτής κλήρου έχουσα επί κεφαλής τον άξιον Αυτής Ποιμενάρχην και διάδοχον του εις ουρανούς μεταστάντος Σεπτού Ιεράρχου, Νεον Μητροπολίτην Πατρών κ. Χρυσόστομον, αλλά και άπασα η Εκκλησία της Ελλάδος δια των επιζώντων Ιεραρχών Αυτής και των λοιπών συνεργατών αυτής, οι συγγενείς και φίλοι και τα πνευματικά τέκνα εν οις πολλοί ιερείς, διάκονοι, αλλά και Ιεράρχαι θα ενθυμούνται εσαεί τον εκλεκτόν της ποίμνης του Χριστού ποιμένα, όστις πράγματι "εξέλαμψεν ως ήλιος επί Ναόν Υψίστου και εν αναβάσει θυσιαστηρίου αγίου εδόξασε περιβολήν αγιάσματος".

Τούτον έχοντες ημείς οι "περιλειπόμενοι" ως φωτεινόν παράδειγμα δια τούς δυσκόλους και απαιτητικούς χρόνους της εποχής μας, ας υποκλιθώμεν ευλαβώς προ του σεπτού σκηνώματος αυτού, δεόμενοι όπως "ο του κόσμου Βασιλεύς, αποθανόντας υπέρ των αυτού νόμων, εις αιώνιον αναβίωσιν ζωής αναστήσει" (Β' Μακκ. 7,9).

Αρχιμ. Προκόπιος Πετρίδης



Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2008

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΑΣ ΝΗΣΤΕΨΟΥΜΕ.

Η ΝΗΣΤΕΙΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΑΡΧΙΖΕΙ!

Η Μητέρα Εκκλησία, αγαπητοί μου, από σήμερα καλεί τα παιδιά της σε αγώνα νηστείας. Σε αγώνα νηστείας, προσευχής, περισυλλογής, ενδοσκοπήσεως και καθάρσεως, προκειμένου να εορτάσουμε τη γέννηση του Σωτήρος Χριστού.
Η νηστεία της περιόδου αυτής ούτε βαρειά μπορεί να θεωρηθή, ούτε και δυσβάστακτη. Διότι σχεδόν μέχρι τα μέσα του Δεκεμβρίου επιτρέπεται η κατάλυση. Νηστεύουμε, λοιπόν, αλλά μπορούμε να τρώμε ψάρι! Δεν τρώμε κρέας και τα παράγωγα του κρέατος, δεν τρώμε επίσης γαλακτερά και τά παράγωγά του. Εν τούτοις, όσοι έχουν ειδικούς λόγους υγείας , μπορούν να προσαρμόσουν τον κανόνα της νηστείας των στα μέτρα τους αρκεί να συνεννοηθούν με τον πνευματικό τους πατέρα. Εκείνος έχει λάβει από τον Επίσκοπό του την εξουσία, για να ρυθμίζει τα ζητήματα αυτά, ώστε να μη φορτώνονται φορτία βαρέα και δυσβάστακτα στον άνθρωπο, μάλιστα δε το σύγχρονο άνθρωπο, που έχει τόσα και τόσα προβλήματα στην καθημερινή πορεία του.
Με την ευκαιρία αυτή μπορούμε να αναφερθούμε σε μερικές πτυχές της νηστείας.
1. Η νηστεία δεν είναι αυτοσκοπός στη ζωή μας. Είναι όμως μέσο για την κατάκτηση και τη πληρέστερη βίωση της αρετής. Είναι μέσο και τρόπος για να αγαπηθούμε με τους άλλους, να συγχωρήσουμε και να συγχωρεθούμε, να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε κλπ. Νηστεία, πού δεν συνοδεύεται από πρόοδο στην αρετή, καταντάει ένας απλός εξωτερικός τύπος θρησκευτικότητα! Τι θα σου χρησιμεύσει αν δεν τρώγεις το λάδι, αλλά τρώγεις τον «λαδά», δηλ. τον άνθρωπου που παράγει το λάδι;
2. H νηστεία είναι άσκηση της θελήσεως και της ορέξεως! Δεν μπορεί να υπάρχει πρόοδος σε οποιοδήποτε τομέα της ζωής μας, εάν ο άνθρωπος δεν προσπαθεί, δεν ασκείται, δεν αγωνίζεται. Έτσι λοιπόν και για την μόρφωση και την διαμόρφωση τῆς ψυχικής μας ωριμότητος χρειάζεται αγώνας. Μόνον όσοι αγωνίζονται, στολίζονται με τη θεία Χάρη, και κατορθώνουν.
3. Η νηστεία μας ωφελεί και σωματικά. Μας χαρίζει την πολυπόθητη αποτοξίνωση του οργανισμού, μας εξασφαλίζει την ευεξία.
4. Η νηστεία και η προσευχή πορεύονται αντάμα. Η ελεημοσύνη συμπληρώνει το έργο του χριστιανού. Και τέλος, η εξομολόγηση επισφραγίζει την προσπάθειά μας.
Νηστεία, προσευχή, ελεημοσύνη και εξομολόγηση, αυτά τα τέσσερα μας χρειάζονται τώρα καθώς πορευόμεθα προς την μεγάλη εορτή των Χριστουγέννων. Ας μη μας απορροφήσουν τα στολίδια της εορτής, τα πάσης φύσεως εξωτερικά ερεθίσματα. Ας ρίψουμε μια ματιά μέσα μας. Ας στολίσουμε την ψυχή μας! Αυτό είναι το νόημα της νηστείας. Η νηστεία των Χριστουγέννων αρχίζει. Όσοι πιστοί, δράμετε, τηρήστε την.
Καλή δύναμη και καλή καρποφορία.
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
15 ΝΟΕΜΒΡΊΟΥ 2008

Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2008

30 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ (19.11.1978-19.11.2008)

ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΜΕ ΕΝΑ ΜΑΘΗΤΕΥΟΜΕΝΟ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ

______Ο κ. Ιω. Χρυσάνθου (1), φοιτητής Α.Τ.Ε.Ι. Πατρών, τμήμα Πληροφορικής και Μ.Μ.Ε., εκκολαπτόμενος δημοσιογράφος και συνεργάτης της τοπικής εφημερίδος «Φιλόδημος», με επιμονή παρεκάλεσε να του δώσω μια συνέντευξη. Επειδή έχω ως αρχήν μου να υποστηρίζω τους νέους ανθρώπους στο ξεκίνημα της ζωής τους, αποδέχθηκα το αίτημά του και λίγες ημέρες πριν συναντηθήκαμε στο Επισκοπείο. Ήλθε κοντά μας κομίζοντας ένα ερωτηματολόγιο. Δεν είχαμε καμμιά προσυνεννόηση για το είδος των ερωτήσεων. Επεσήμανα όμως, ότι δεν θα ήθελα να συνομιλήσουμε για ζητήματα της τρέχουσας επικαιρότητος, δηλ. για το «ΣΗΜΑΝΤΡΟ» και τα συναφή με αυτό θέματα, επειδή τώρα δεν είναι η κατάλληλη ώρα. Συμφώνησε μαζί μου και έτσι αρχίσαμε τη συζήτηση. Άνοιξε το μικρόφωνο και άρχισε να με ερωτά και να καταγράφει...
________Έπειτα από λίγες ημέρες στην εφημερίδα του Αιγίου «ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ» δημοσιευόταν η συνέντευξη με τον εντυπωσιακό τίτλο «Δε με αγγίζουν οι καταγγελίες.....γιατί είμαι αθώος!» (24.10.2008).
________Την ίδια ώρα με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο μου διαβίβασε το κείμενο και σε ηλεκτρονική μορφή. Διέγνωσα, ότι επιθυμούσε να το παρουσιάσω και από το προσωπικό μας Blog.
________Ένας νέος άνθρωπος επιζητεί, αλλά και δικαιούται, την αναγνώριση του μόχθου του. Γι αυτό και ευχαρίστως προβαίνουμε στην ανάρτηση αυτή, χωρίς παρεμβάσεις, χωρίς διορθώσεις, χωρίς σχόλια. Τον κ. Χρυσάνθου και από τη θέση αυτή και ευχαριστώ και συγχαίρω. Θα έχει ένα λαμπρό μέλλον στη δημοσιογραφία, επειδή διαθέτει γλαφυρή πέννα.
_______Από σήμερα λοιπόν, αγαπητοί μου φίλοι, ξεκινάμε κανονικά την επικοινωνία μας. Τα σχόλια είναι και πάλι στη διάθεσή των αγαπητών επισκεπτών, φίλων, συνεργατών και εν Χριστώ αδελφών μας. Η άτυπη οικογένεια του ιστοτόπου μας ξανασμίγει. Το blog στις καλές ημέρες του σημειώνει περί τις εξακόσιες επισκέψεις ανά 24ωρο. Το ρεκόρ μέχρι σήμερα είναι 1.350 επισκέψεις σε 24 ώρες. Αποστέλλω εγκάρδιες ευχές προς όλους τους επισκέπτες μας, όπου γης κι αν βρίσκονται. Διότι μας επισκέπτονται αναγνώστες από την Ευρώπη, από την Ασία, από την Αμερική, από την Αφρική, από την Αυστραλία.
Καλό μήνα και καλή συνεργασία, αγαπητοί μου φίλοι.
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2008
Ο Μετρητής μας δείχνει τώρα 74.600 επισκέψεις

(1) Επικοινωνία: johnchris1@windowslive.com
www.gchrisanthou.blogspot.com

________________________________________________________________________________
ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ τησ 7ης Νοεμβρίου 2008

1. Υπάρχει ένα παλικάρι 28 ετών στον Ευαγγελισμό που χρειάζεται 40 φιάλες αίμα. Σοβαρό ατύχημα με μηχανή, έχουν πειραχτεί ζωτικά όργανα. Τα στοιχεία του είναι: Μερισιώτης Βαγγέλης, ευαγγελισμός μεθ2, ώρες 8.30-14.00 και 15.00-19.00.
Προωθείστε το, όπου μπορείτε.
Ευχαριστώ
====================================
2. Ανάγκη για αίμα. προωθήστε το!

Καλημέρα σας.
Θα ήθελα την βοήθειά σας για την ζωή ενός φίλου μου. Χρειάζεται να κάνει μεταμόσχευση συκωτιού και πρέπει να βρούμε αίμα αποκλειστικά ομάδας 'ο αρνητικό'. Εάν μπορείτε ανακοινώστε το διότι έχει ζωή μία με δύο εβδομάδες. Μπορεί κάποιος/α από εσάς να έχει αίμα 'ο αρνητικό' και να του σώσει τη ζωή. Για οποιαδήποτε πληροφορία μη διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μου.
Σας ευχαριστώ
Σταθόπουλος γ. Διονύσιος
τηλ-φαξ :26210-35638
κιν.: 6944 434 559
___________________________________________________
Καί τώρα πλέον η συνέντευξη

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ:

«Η 30χρονη θητεία μου είναι γεμάτη πόνο και ευλογία»

Δίνει σπάνια συνεντεύξεις, όμως επικοινωνεί σχεδόν καθημερινά με τους φίλους του, διατηρώντας ιστολόγιο το οποίο επιμελείται προσωπικά ο ίδιος. Φέτος κλείνει 30 χρόνια στο τιμόνι της Ιεράς Μητρόπολης Καλαβρύτων κι Αιγιαλείας και η επέτειος αυτή συμπίπτει με μια περίοδο τεταμένης ατμόσφαιρας και επικρίσεις προς το πρόσωπό Του. Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καλαβρύτων κι Αιγιαλείας κ. Αμβρόσιος, απαντά στα ερωτήματα του «Φ» χωρίς να αποφεύγει να αναφερθεί σε θέματα που «καίνε»:

Συνέντευξη: Γιάννης Χρυσάνθου

-Σεβασμιώτατε, στις 12 Οκτωβρίου συμπληρώσατε 30 χρόνια ως Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας. Ποια στιγμή ξεχωρίζετε στην τριαντάχρονη πορεία σας;

Δεν έχω σκεφτεί, αλήθεια, μια τέτοια εκδοχή. Προσπαθώ κάθε μέρα της ζωής μου να είναι μια σημαντική ημέρα, να νιώθω ό,τι κάνω την κάθε μέρα, να αισθάνομαι κάπου ότι υπηρέτησα τον άνθρωπο και βέβαια ότι ήμουν αρεστός εις το Θεό. Η ζωή μου έχει μια μονοτονία και μια ομοιότητα, κάθε μέρα είναι μια μέρα πνευματικού αγώνος με την δόξα του Θεού και την βοήθεια του ανθρώπου. Επειδή η περίοδος που διανύουμε είναι αρκετά φορτισμένη και λόγω του ότι είμαι στο στόχαστρο κάποιων ανθρώπων, το ερώτημά σας μου δίνει αφορμή να σκεφτώ το πόσο σημαντική ήταν για εμένα η πρώτη δεκαετία στην Ιερά Μητρόπολη. Αυτά που έχουν μείνει από αυτά τα 30 χρόνια της διακονίας μου είναι μια θητεία με πολύ πόνο, μεγάλες ευλογίες του Θεού και με κάποια ευλογημένη δραστηριότητα.

-Θεωρείστε από τους πιο δημοφιλείς και καυστικούς σε θέματα επικαιρότητας Μητροπολίτες κυρίως μέσα από το προσωπικό σας ιστολόγιο (blog). Πώς πηγαίνει από πλευράς επισκεψιμότητας και τι μηνύματα λαμβάνετε;

Κοιτάξτε το blog δεν είναι μια δραστηριότητα για ένα Μητροπολίτη και μάλιστα τώρα που είμαι περασμένης ηλικίας. Το εγκαινίασα, διότι θέλω να δώσω το μήνυμα στους νέους ανθρώπους ότι η εκκλησία δεν μυρίζει μούχλα, όπως μερικοί θέλουν να νομίζουν και ότι στους κόλπους της υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι μπορούν να μιλούν με τους νέους και να πείθουν. Έτσι δημιούργησα το blog για να πειραματιστώ και είδα ότι νέοι άνθρωποι και κυρίως οι άνθρωποι που δεν εκκλησιάζονται, που δεν είναι δηλαδή ζωντανά κύτταρα της εκκλησίας, παρακολουθούν το blog μου και με αυτό τον τρόπο δημιουργείται ένας κύκλος θα έλεγα ανθρώπων με ανησυχίες που επικοινωνούν μέσα από αυτό το χώρο.
Όσον αφορά την επισκεψιμότητα, το σημείο αιχμής είναι 1300-1350 άτομα που την ίδια ημέρα επισκέφτηκαν το ιστολόγιο. Ένας καθημερινός μέσος όρος είναι γύρω στα 500 με 600 επισκέψεις όταν λειτουργεί κανονικά. Σε αντίθεση με τους καλοκαιρινούς μήνες, όταν έπεσε ο αριθμός των επισκεπτών και το ενδιαφέρον λόγω του ότι σταμάτησα τα σχόλια διότι βρισκόμουν στα Καλάβρυτα και δεν μπορούσα να τα διαβάσω εξαιτίας τεχνικών προβλημάτων. Τώρα προσπαθώ με 2-3 συνεργάτες μου να βλέπουμε τα σχόλια ώστε να ξανά ανοίξει κανονικά ο διάλογος. Η τελική μου εμπειρία μέσα από το blog είναι πολύ θετική και θα ευχόμουν και η Εκκλησία της Ελλάδος να δημιουργήσει ένα ανάλογο εκκλησιαστικό ιστολόγιο και μαζί με αυτό να ανοίξει την επικοινωνία με ανθρώπους που τη ζητούν.

-Τον τελευταίο καιρό η κοινή γνώμη έχει θορυβηθεί από πολιτικά και εκκλησιαστικά σκάνδαλα και αναφέρομαι στην Ι.Μ. Βατοπεδίου. Θεωρείτε ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο θα μπορούσε να είχε επέμβει πιο δραστικά;

Το έχω γράψει ήδη και στο blog ότι απορώ γιατί η Μητέρα Εκκλησία, δηλαδή το Οικουμενικό Πατριαρχείο, δεν εκφέρει έναν λόγο, οποιοδήποτε, γιατί έχει τηρήσει σιωπή. Τώρα τελευταία βέβαια ζήτησε να μάθει γραπτώς τι συμβαίνει. Θαρρώ καλό είναι αυτό αλλά όχι αρκετό. Έπρεπε ο Οικουμενικός Πατριάρχης να παραπονεθεί για την μη επέμβαση της πολιτείας, να πάρει μια θέση. Φαίνεται ότι κάποιοι λόγοι τον υποχρεώνουν να είναι προσεκτικός. Εμείς όμως πληρώνουμε την ζημία και η Εκκλησία της Ελλάδος πληρώνει την φθορά που γίνεται από αυτή την υπόθεση.

-Συνεχώς γίνεται λόγος για την αμύθητη εκκλησιαστική περιουσία. Είναι όντως υπέρογκα τα ποσά που διαχειρίζεται η Εκκλησία της Ελλάδος. Θεωρείτε ότι αξιοποιούνται με το σωστό τρόπο;

Αυτή είναι μια ερώτηση που πρέπει να γίνει στην διοίκηση της Εκκλησίας. Η αμύθητη εκκλησιαστική περιουσία είναι ένας μύθος και πολλοί την επικαλούνται για να την βλάψουν, αγνοώντας το τεράστιο κοινωνικό έργο το οποίο κάνει η Εκκλησίας μας. Αυτό είναι και το παράπονό μου, ότι δηλαδή εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε αυτό που κάνει η κότα όταν γεννάει το αβγό «κο-κο-κο έκανα το αβγό…» που λέγαμε παιδιά. Η δημοσιογραφία οφείλει να ανακαλύπτει αυτά τα θετικά στοιχεία και να μην προσπαθεί να βρει μόνο αρνητικά. Η Εκκλησία της Ελλάδος κάνει ένα τεράστιο κοινωνικό έργο και ποτέ δεν έχω ακούσει να προβάλλεται και να ακούγεται προς τα έξω.

-Κάντε μας ένα σχόλιο σχετικά με τις πρόσφατες τηλεοπτικές εκπομπές που αφορούν την εταιρεία Μετόχι Α.Ε. και το συνεδριακό-ξενοδοχειακό κέντρο «Σήμαντρον» αλλά και άλλες δραστηριότητες της Ιεράς Μητρόπολης Καλαβρύτων κι Αιγιαλείας. Τι αντίκτυπο κατά την γνώμη σας έχουν όλα αυτά στην κοινή γνώμη και πώς τα χαρακτηρίζετε;

Δεν με θίγουν διότι είμαι αθώος από όλες αυτές τις κατηγορίες και βεβαίως νομίζω ότι δεν έχω πρόβλημα στην επαρχία μου. Ο κόσμος του Αιγίου και της γύρω περιοχής γνωρίζει εμένα και τις προσπάθειές μου. Τώρα για τους ανθρώπους εκτός της Μητρόπολης που δεν γνωρίζουν το έργο μας, ίσως τα πιστεύουν. Στον δρόμο που κυκλοφορώ δεν είδα καμία αντίδραση και καμία δυσαρέσκεια. Μάλιστα την περασμένη εβδομάδα ο τέως υπουργός κ. Μπεκίρης σε συνέντευξη στην εφημερίδα «Πελοπόννησος» δήλωσε “Κάτω τα χέρια από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Καλαβρύτων & Αιγιαλείας”
Έχω ανακοινώσει ότι 95 περίπου άνθρωποι μισθοδοτούνται από την Μητρόπολη και τις διάφορες δραστηριότητες που έχουμε. Σε αυτούς έχουμε να προσθέσουμε 30 ακόμη που εργάζονται στο «Σήμαντρον», που είναι και το σημείο αναφοράς των ημερών και άλλους 5 που απασχολούνται στο Grand Chalet, που είναι χώρος υποδοχής των προσκυνητών κάτω από το Μέγα Σπήλαιο. Μέσα από όλες αυτές της δραστηριότητες ζουν αρκετές οικογένειες. Υπάρχει ένα κοινωνικό έργο το οποίο αγνοούν παντελώς όλοι αυτοί που αναφέρονται στην Μητρόπολή μας τον τελευταίο καιρό. Προσπαθούν να βρουν ψεγάδια. Άλλωστε και ο ήλιος έχει σκιές αν θέλουμε έτσι να δούμε τα πράγματα. Επιτελώ ένα έργο για την ανακούφιση των πιστών.

-Όλες αυτές οι υποθέσεις που αφορούν τον εκκλησιαστικό χώρο και καθημερινά αποτελούν πρώτο θέμα στα Μ.Μ.Ε., θεωρείτε ότι υποκινούνται από κάποιους ώστε οι κοινή γνώμη να στρέψει την προσοχή της από τα «καυτά» πολιτικά θέματα όπως το Μακεδονικό ζήτημα αλλά και θέματα παιδείας που ακόμα εκκρεμούν;

Πολλοί τα λένε αυτά, όπως και εσείς με την ερώτησή σας. Δεν είναι δουλειά μου να απαντήσω.

-Πολλοί είναι οι Μητροπολίτες που φορούν περίτεχνα άμφια, μεγαλοπρεπείς σταυρούς διακοσμημένους με πολύτιμες πέτρες, κυκλοφορούν με υπερπολυτελή αυτοκίνητα… Θεωρείτε ότι όλα ενδεχομένως προκαλούν στους πιστούς και ιδιαίτερα στις μέρες μας, που το 21% του ελλαδικού πληθυσμού ζει στα όρια της φτώχειας;

Μια λαοκρατική αντίληψη παρουσιάζει έτσι τα πράγματα. Η εκκλησία πάντοτε είχε την λαμπρότητά της ως ένα συστατικό της. Στην Παλαιά Διαθήκη ο ίδιος ο Θεός παρότρυνε το Νώε να φτιάξει την κιβωτό από ατόφιο χρυσάφι. Ό,τι προσφέρεται στον Θεό και έχει σχέση με Αυτόν, θα πρέπει να είναι καθαρό, αμόλυντο και όχι ευτελές.
Τα άμφια ενός ιερέα είναι ένα μέρος της Θείας Λατρείας και βεβαίως δεν μπορώ να φανταστώ έναν άνθρωπο να ευχαριστιέται την ημέρα του Πάσχα τρώγοντας φασολάδα ή το εκκλησίασμα να βλέπει έναν ιερέα την ημέρα των εορτών να φοράει ευτελή άμφια. Η λαμπρότητα της ημέρας επιβάλλει και την λαμπρότητα ανάλογων πραγμάτων. Όμως υπάρχει ένα όριο. Νομίζω ότι στην εποχή μας έχουμε υπερβεί αυτό το όριο, όλοι οι άνθρωποι ζητούν το καλύτερο και το πολυτελέστερο και απ’ ό,τι φαίνεται αυτό έχει περάσει και στην εκκλησία. Το κρίσιμο σημείο είναι να τηρήσει κανείς το μέτρο αυτό όμως είναι αποτέλεσμα της όλης προσωπικότητας ενός ανθρώπου.
Προσωπικά δεν ασχολήθηκα ποτέ με το τι άμφια θα χρησιμοποιήσω, ο διάκονος και οι άνθρωποι που με πλαισιώνουν παίρνουν κάτι από το χώρο που είναι τα άμφια και μου βάζουν. Ποτέ δεν τους είπα «γιατί μου βάλατε αυτό και δεν μου βάλατε κάτι καλύτερο». Αυτή είναι η δική μου προσωπική σειρά βέβαια, δεν έχει ακουστεί ότι είμαι σε μια εξεζητημένη πορεία. Όσον αφορά το αυτοκίνητο και εγώ έχω ένα Mercedes μετά από 20 χρόνια που χρησιμοποιούσα μεταχειρισμένα και της κακιάς ώρας. Συγκεκριμένα ο κ. Μαρίνος Βουρδέρης αγόρασε και μου προσέφερε το αυτοκίνητο που έχω τώρα. Έχω λοιπόν αυτοκίνητο Mercedes. Αυτό τι σημαίνει, ότι αδιαφορώ για τον συνάνθρωπο; Είναι ένα καθημερινό εργαλείο και όχι είδος πολυτελείας, διότι πηγαίνω στην Αθήνα πολλές φορές το μήνα, σε δύσβατα χωριά για να λειτουργήσω και θα πρέπει να είμαι εκεί εγκαίρως, ασφαλής και ξεκούραστος όσο το δυνατόν. Όταν μια οικογένεια έχει 2 και 3 αυτοκίνητα, ένας Μητροπολίτης μπορεί να έχει ένα και αξιόπιστο.

-Ποια είναι η γνώμη σας για τον νέο Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο; Έχει περάσει πάνω από μισός χρόνος από την ενθρόνιση του ως Αρχιεπίσκοπος Αθηνών & Πάσης Ελλάδος και σπάνια γίνεται λόγος στα ΜΜΕ για την δράση και του έργο του, σε αντίθεση με τον Μακαριστό Χριστόδουλο, που η δημοτικότητά του ξεπερνούσε ακόμα και πολύ αγαπητών στον κόσμο πολιτικών προσώπων και όχι μόνο.

Για να είμαι ειλικρινής και ο Μακαριστός Χριστόδουλος είχε την υπερβολή με το να λέει συνεχώς και πολλά, σε αντίθεση με τον νέο Αρχιεπίσκοπο που τηρεί σιωπή και δεν παίρνει θέση σε ζητήματα που τρέχουν και ο κόσμος θέλει καθοδήγηση. Έχει άλλη βαρύτητα η άποψη ενός Μητροπολίτη από αυτή του Αρχιεπισκόπου, που είναι ο αρχηγός της Εκκλησίας μας.

-Στις μέρες μας όλο και περισσότεροι νέοι απομακρύνονται από τον χώρο της εκκλησίας. Εσείς ως Μητροπολίτης έχετε κάνει ενέργειες ώστε να προσελκύσετε όσο τον δυνατό περισσότερα νεαρά άτομα στους κόλπους της εκκλησίας;

Αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα και δεν έχει να κάνει με τον αν εγώ ή κάποιος άλλος έχει κάνει ενέργειες. Όπως είναι δομημένη στις μέρες μας η κοινωνία, οι νέοι δεν προσανατολίζονται προς την Εκκλησία, πράγμα το οποίο δεν σημαίνει ότι δεν πιστεύουν αλλά είναι θέμα της ίδιας της οικογένειας. Όταν δηλαδή οι γονείς δεν πηγαίνουν στην εκκλησία και τα μικρά παιδιά δεν θα πάνε. Παλαιότερα τα παιδιά πήγαιναν κάθε Κυριακή στην εκκλησία με το σχολείο, όπως και εγώ. Στην συνέχεια όταν ωριμάσουν και μπουν στην εφηβεία έχουν ξεσυνηθίσει τον παράγοντα Εκκλησία και πηγαίνουν στα κέντρα διασκεδάσεως και στα μπαρ, διαμορφώνοντας άλλο τρόπο ζωής.
Η Μητρόπολη έχοντας να αντιμετωπίσει αυτό το σύνολο των συνηθειών, κάνει προσπάθειες για να προσεγγίσει τους νέους στους κόλπους της. Μερικές από αυτές είναι το Κέντρο Νεότητας, το internet caf? που εγκαινιάστηκε σε ένα κτίριο της Μητροπόλεως ώστε να το επισκέπτονται φοιτητές του Τ.Ε.Ι. Επίσης έχουμε δημιουργήσει το Κέντρο Επιμόρφωσης, τα κατηχητικά σχολεία και τέλος πολλοί είναι οι ιερείς που επισκέπτονται σχολεία και συζητούν με τους μαθητές. Τα παλαιότερα χρόνια έκανες μια μικρή προσπάθεια και είχες πολλούς καρπούς, τώρα κάνεις μεγάλη προσπάθεια και έχεις μικρή καρποφορία.

-Ποιοι είναι οι επόμενοι στόχοι όσον αφορά το φιλανθρωπικό έργο της Μητρόπολης;

Το φιλανθρωπικό έργο της Ιεράς Μητρόπολης είναι πολύ μεγάλο και η συντήρησή του είναι ένα σημαντικό πρόβλημα και μια μεγάλη ευθύνη που καθημερινά αντιμετωπίζουμε. Αυτή την στιγμή έχουμε ένα γηροκομείο στα Καλάβρυτα και ένα στο Αίγιο, ακόμα έχουμε ιδρύσει δυο μονάδες κατάκοιτων στο Αίγιο και στα Καλάβρυτα. Το εστιατόριο «Το στέκι της Αγάπης» που καθημερινά σιτίζονται 35 συνάνθρωποί μας και το «Κελάρι της Αγάπης», από το οποίο μοιράζονται τρόφιμα σε άπορους με την συνεργασία του Δήμου.
Από ’κει και έπειτα χτίζουμε ένα καινούργιο βρεφονηπιακό σταθμό, τον οποίο πρέπει να ολοκληρώσουμε άμεσα διότι πολλές είναι οι οικογένειες που έχουν εκδηλώσει το ενδιαφέρον για τα παιδιά τους.

-Ένας Μητροπολίτης έχει ελεύθερο χρόνο; Αν ναι, πώς τον αξιοποιεί;

Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω καθόλου ελεύθερο χρόνο και αυτό γιατί αγωνίζομαι με την ίδια όρεξη και αγάπη με αυτή που ξεκίνησα. Πολλά χρόνια προσπαθούσα να χτίσω κάποια ιδρύματα, τα κατάφερα και τώρα αντιμετωπίζουμε το δύσκολο έργο της συντήρησης τους. Εύχομαι και θα ήθελα να έχω περισσότερο χρόνο ελεύθερο για να μπορώ να μελετήσω και να ασχοληθώ περισσότερο με τον άνθρωπο. Όνειρο μου είναι να μπω σε ένα μικρό εκκλησάκι και να δέχομαι εσάς και οποιοδήποτε άλλο για εξομολόγηση, να έχω δηλαδή μια επαφή με τους πιστούς.


Βιογραφικά Στοιχεία:,

* Κατά κόσμον Αθανάσιος Λενής, του Γεωργίου και της Νικολίτσας
* Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 22 Ιουλίου 1938
* Στις 17 Μαΐου 1961 κείρεται Μοναχός-αδελφός της Ιεράς Μονής Βαρλαάμ των Μετεώρων και στις 31 Μαΐου 1961 χειροτονείται Διάκονος. Παραμένει στη Μονή.
* Το 1962 αναχωρεί από τα Μετέωρα, επανέρχεται στην Αθήνα και μετέχει στη νεοπαγή Μοναστική Αδελφότητα "Παναγία η Xρυσοπηγή", ως ιδρυτικό Μέλος.
* Το 1963 έλαβε το πτυχίο του από τη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
* Στις 17 Ιουλίου 1963 χειροτονείται Πρεσβύτερος και διορίζεται Εφημέριος στο ναό Αγ. Αναργύρων Αμαρουσίου Αττικής
* Τον Μάϊο του 1967 μετατίθεται ως Εφημέριος του ιερού Ναού Αγ. Γεωργίου στο Νέο Ψυχικό Αττικής
* Τον Αύγουστο 1967 αποσπάται για έξη μήνες, μαζί μέ πολλούς άλλους κληρικούς της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, στη Μακεδονία για την πλήρωση κενών εφημεριακών θέσεων και αποστέλλεται στο Ξινό Νερό Αμυνταίου Φλωρίνης. Εξυπηρετεί τα χωριά Ροδώνα και Φανό Αμυνταίου.
* Τον Φεβρουάριο 1968, όταν έληξε η απόσπασή του, με εντολή της Αρχιεπισκοπής Αθηνών διορίζεται Ιεροκήρυξ του Σώματος Ελληνικής Χωροφυλακής.
* Το 1974 αναλαμβάνει Γραμματεύς-Πρακτικογράφος της Ιεράς Συνόδου
* Τον Αύγουστο 1976 εκλέγεται Τιτουλάριος Μητροπολίτης Ταλαντίου, χειροτονείται Επίσκοπος και διορίζεται Αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου
* Στις 12 Οκτωβρίου 1978 εκλέγεται Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας
* Στις 19 Νοεμβρίου 1978 ενθρονίζεται στο Αίγιο και αναλαμβάνει τα ποιμαντικά του καθήκοντα.

Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2008

ΤΟ ΒΑΘΥΤΕΡΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΕΩΣ ΕΙΝΑΙ.....

......Η ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

______Ευχαριστούμε τον κ. Θύμιο Παπανικολάου, Διευθυντή του περιοδικού ΡΕΣΑΛΤΟ, για το παρακάτω άρθρο του, που δημοσιεύθηκε στο 32ο τεύχος μηνός Οκτωβρίου. Το προσφέρουμε στους αγαπητούς μας φίλους. Μετά το Άγιο Όρος ήλθε τώρα και η σειρά της Εκκλησίας της Ελλάδος. Η αρχή έγινε χθές βράδυ. Ο υποσημειούμενος ήταν ο πρώτος στόχος. Ολόκληρη η αριστερή μερίδα του πολιτικού κόσμου έδωσε ρεσιτάλ κατά του προσώπου μου.

______Αλλά ο Καλαβρύτων ούτε ο Αρχιτέκτων του έργου είναι, ούτε ο εργολάβος! Τί φταίει, λοιπόν, ένας Αρχιερεύς, όταν ο Αρχιτέκτων ή ο Μελετητής, στον οποίο έχει αναθέσει την εκπόνηση σχεδίων και την ἐκδοση οικοδομικῆς αδείας, διαπράττει λάθη, κάνει παραλείψεις ή σημειώνει υπερβάσεις;
______Τι φταίει ένας Μητροπολίτης, όταν ο υπο-εργολάβος ενός έργου έρχεται σε διένεξη με τον εργολάβο και απομακρύνεται απ' αυτό;
______Τί φταίει ένας Αρχιερεύς, όταν η Πολεοδομία θεωρεί τους όρους Δομήσεως πάνω στα Σχέδια και σε παραπέμπει στη Ναοδομία για την ἐκδοση της αδείας, ἐπειτα δε αρνείται τον εαυτό της;

______"Πως" και "γιατί" ο υπο-εργολάβος, που κατασκεύασε αυτές τις «παρανομίες» δεν είναι υπεύθυνος γι' αυτές; Πολλώ μάλλον αφού ήταν και ένας εκ των Μελετητών του ἐργου, όπως ο ίδιος παραδέχθηκε; Γιατί ο "καταγγέλλων" υπο-εργολάβος θυμήθηκε τις υπερβάσεις και τις παρανομίες τόσο όψιμα, δηλ. τότε που τον έδιωξαν από το έργο;
_______Τι φταίει ένας Μητροπολίτης, όταν το ΥΠΕΧΩΔΕ καθυστερεί επί τέσσερα χρόνια για να εκδώσει μια Απόφαση με την οποία θα χαρακτηρισθή είτε "παραδοσιακό" είτε «διατηρητέο» ένα κτίριο;
______Στο έργο "ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΡΟ" μπορεί να υπάρχουν παραλείψεις ή παρατυπίες, αλλά, εξ όσων δύναμαι να γνωρίζω, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΑΡΑΝΟΜΙΕΣ! Ο Δικηγόρος της ΜΕΤΟΧΙ Α.Ε. στην εκπομπή του Alter θέλησε να δώσει μερικές εξηγἠσεις. Αλλ΄’ ό Άρχοντας της εκπομπής τον ταπείνωσε και τον εξύβρισε! «Ψεύδεσθε, κύριε» του είπε και του έκλεισε το μικρόφωνο( 1η εκπομπή)! Η μέθοδος του Γκαίμπελ εφαρμόζεται πλήρως. Συκοφαντείτε, συκοφαντείτε, στο τέλος κάτι θα μείνει!
+ Ο Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιος
Τρίτη, 7 Οκτωβρίου 2008

Σημ. Το κείμενο αυτό είχε ετοιμασθή από την 7ην Οκτωβρίου, την επομένη ημέρα από την πρώτη εκπομπή του κ. Χατζηνικολάου. Δεν αναρτήθηκε όμως, επειδή εκρίθη αναγκαίο να ολοκληρωθή πρώτα η ολομέτωπη επίθεση και επειτα να δοθή μια ολοκληρωμένη απάντηση. Η επίθεση ὀμως του κ. Χατζηνικολάου έχει μείνει στο «αναμείνατε στο ακουστικό σας». Σας υπενθυμίζω, ότι με τρέϊλερς και με πολλές τυμπανοκρουσίες ο κ. Χατζηνικολάου έχει προαναγγείλει την υπόθεση της χαράξεως μιάς νέας γραμμής από τον ΟΣΕ, για την οποία ενοχοποιείτα και πάλιν ο Καλαβρύτων!!!!!!!
______Επειδή λοιπόν μέχρι σήμερα δεν ήλθε η νέα επίθεση κατ΄ανάγκην προβαίνουμε στην ανάρτηση των σημειώσεών της 7ης Οκτωβρίου. ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΑΣ!
______Στον κ. Χατζηνικολάου έχουμε απευθύνει ένα ερώτημα: «Έχετε ερευνήσει, κ. Χατζηνικολάου, το ποινικό Μητρώο του κ. Λουκά Στεφάνου, τον οποίο σεις χρησιμοποιήσατε ως βασικό μάρτυρα κατηγορίας εναντίον μας;»
______Παρήλθεν έκτοτε ένας μήνας και ακόμη περιμένουμε! ΚΑΙ ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ κ. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ. Αντιλαμβάνεσθε, λοιπόν, αγαπητοί μου φίλοι, γιατί δεν ήλθε η ώρα για να απαντήσουμε.
Τρίτη, 4 Νοεμβρίου 2008

_____________________________________________

Πρωτοφανής προπαγανδιστική επίθεση κατά του Αγίου Όρους
Γράφει: Ο Θύμιος Παπανικολάου

Τέτοια πρωτοφανή και λυσσώδη επίθεση εναντίον Μονής και συνολικότερα εναντίον του Αγίου Όρους, δεν έχουμε ξαναζήσει. Άνοιξαν όλοι οι κρουνοί της νεοταξικής προπαγάνδας κατά του Αγίου Όρους. Πηκτά κύματα άγνοιας, παραπληροφόρησης και φαιάς προπαγάνδας ξεσηκώνονται από παντού: Από τις πιο βρώμικες εστίες του πολυεθνικού κεφαλαίο (ΜΜΕ) μέχρι τους «ανεξάρτητους» δήθεν μπλόγκερ. Από τους μηχανισμούς του παρακράτους μέχρι τους πολιτικάντηδες κάθε είδους και χρώματος.
Και όπως σε όλα τα ζητήματα της νεοταξικής ισοπέδωσης, έτσι και εδώ, το χορό τον σέρνουν τα «αριστερά» δεκανίκια των πλανητικών και εγχώριων νταβάδων της κοινωνικής και πολιτικής μας ζωής.
Και μόνο αυτή η γιγάντια προπαγανδιστική μηχανή που ξερνάει ενορχηστρωμένα και διατεταγμένα όλη τη λύσσα της και την αβυσσαλέα υποκρισία της εναντίον της Μονής και του Αγίου Όρους γενικότερα, πρέπει κάθε πολιτικά σκεπτόμενο να τον βάλει σε σκέψεις και υποψίες.
Είναι γνωστό, σε κάθε έναν που έχει ερευνήσει στοιχειωδώς τι είναι παγκοσμιοποίηση και Νέα Τάξη, ότι η Ορθοδοξία και η Εκκλησία είναι από εκείνα τα συνεκτικά εθνικά και κοινωνικά βάθρα που συστηματικά και επίμονα επιδιώκει το κράτος της Νέας Τάξης να τα καταδεφίσει.
Το ελληνικό κράτος, τα «κρατικά» και «παρακρατικά» κόμματά του και οι χορτάτοι και επιδοτούμενοι «οργανικοί» τους διανοούμενοι είναι οι «εντολοδόχοι», τα «βαποράκια» αυτής της κατεδάφισης.
Αυτό είναι το σημείο εκκίνησης κάθε επαναστατικής σκέψης: Όταν το κράτος, τα κόμματα και οι ιδεολογικοί γενίτσαροι του καθεστώτος κτυπούν την Εκκλησία κάτι βρωμάει. Και πάντα σε τέτοιες συγκρούσεις κράτους-γενιτσάρων με την Εκκλησία η αγωνιστική θέση είναι: Είμαστε με την Εκκλησία. Το γιατί το έχουμε αναλύσει πολλές φορές.
Αφετηρία της σωστής άποψης και θέσης δεν είναι τα τυχόν σκάνδαλα της Εκκλησίας και η διαφθορά των παπάδων ή κάποιων μοναχών. Δεν ζούμε σε μια παραδεισένια κοινωνία, αλλά στον παρακμασμένο καπιταλισμό που θεσμοί και άνθρωποι υπόκεινται στους νόμους της αγοράς και της διάβρωσης.

Η εκκλησιαστική «καμαρίλα»

Αναμφίβολα ο πλουτισμός, η χλιδή και ο εμπορικός κυνισμός ανθρώπων της Εκκλησίας «σκανδαλίζουν» και αποτελούν το «γόνιμο έδαφος» για την ολομέτωπη επίθεση εναντίον των Ορθόδοξων αξιών και συμβόλων, εναντίον συνολικά των βάθρων και των συνεκτικών ιστών του Ορθόδοξου εκκλησιαστικού σώματος.
Τα αίσχη, τα σκάνδαλα και η ανηθικότητα αυτής της εκκλησιαστικής «καμαρίλας» προκαλούν την οργή και την αηδία της ελληνικής κοινωνίας. Η οργή, όμως είναι κακός κλειδούχος της σκέψης. Και οι μηχανισμοί της εξουσίας ερεθίζουν πάντα την τυφλή οργή επιλεκτικά, την φουντώνουν, την ξαπλώνουν και την εμπορεύονται αγοραία για να επικαλύψουν την πραγματικότητα και να τη διοχετεύσουν στους δόλιους πολιτικούς τους στόχους.
Είναι γνωστή η συνταγή των σκανδαλοψυχώσεων: Το καθεστώς επιλεκτικά και διατεταγμένα ανακυκλώνει και εμπορεύεται συμπτώματα της σήψης του, «αποκαλύπτει» εξωτερικές πτυχές των σκανδάλων των διαπλεκόμενων εξουσιών του (και η εκκλησιαστική «καμαρίλα» είναι μέσα σε αυτή την καθεστωτική διαπλοκή των εξουσιών), με ένα και μοναδικό στόχο: Τη συσκότιση της σκέψης και το καναλιζάρισμα της λαϊκής οργής στους «αγωγούς» των επιδιωκόμενων πολιτικών στόχων.
Η εξουσία της Εκκλησία ως πνευματική και οικονομική δομή της καπιταλιστικής κοινωνίας λειτουργεί μέσα σε αυτούς τους νόμους του συστήματος. Είναι υποκρισία αβυσσαλέα να αγανακτούμε δήθεν για τις οικονομικές δραστηριότητες της Εκκλησίας και να μην κτυπάμε αυτούς τους νόμους και την κερδοσκοπική τους λογική που διαβρώνουν θεσμούς και ανθρώπους, ιδέες και συνειδήσεις.
Και είναι υποκρισία και επικάλυψη των ιδεολογικών, πολιτικών, αλλά και οικονομικών καθεστωτικών στόχων, όταν ζητάμε να ενταχθεί η περιουσία της Εκκλησίας στο Δημόσιο, δηλαδή στο κράτος των πολυεθνικών.
Και είναι πολλαπλή υποκρισία και πολιτική απάτη να αποκρύπτουμε το εξής: Ότι η εκκλησιαστική ιεραρχία και οι διαχειριστές του Ορθόδοξου δόγματος είναι μια μορφή εξουσίας και ως τέτοια άμεσα και στενά διαπλεκόμενη με το καπιταλιστικό καθεστώς και το κράτος του.
Όσο, λοιπόν, αυτοί οι «διαχειριστές» λειτουργούν μέσα στις εμπορευματικές καπιταλιστικές σχέσεις θα υπόκεινται στους μηχανισμούς που διέπουν αυτές τις σχέσεις και τα κρούσματα της σήψης και διαφθοράς μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας θα διευρύνονται και θα πολλαπλασιάζονται.
Είναι ουτοπία να πιστεύει κανείς ότι με το «θεϊκό κήρυγμα» θα σωθεί η κατάσταση. Αυτό εξάλλου αποδεικνύει και η ιστορία. Τα φαινόμενα της εκκλησιαστικής σήψης όχι μόνο δεν ελαττώνονται, αλλά αυξάνουν ανάλογα με τη σήψη του καθεστώτος. Και σήμερα αυτή η σήψη του καθεστώτος και των διαπλεκόμενων εξουσιών του έχει εκκολάψει παντού σε όλο το θεσμικό, κρατικό και πολιτικό πλαίσιο παρακρατικές «καμαρίλες», «μαφίες» και «τρωκτικά». Ακόμα και μέσα στην εκκλησιαστική, θεσμική ιεραρχία.
Φυσικά υπάρχουν και οι συνειδητοί και οι πρωτοπόροι που αγωνίζονται και εδώ, όπως και σε κάθε κοινωνικό, ιδεολογικό και πολιτικό τομέα. Και θα λέγαμε ότι οι πλειονότητα των μοναχών και ιερέων όχι απλώς αντιστέκεται σε αυτά τα κρούσματα της διαφθοράς, αλλά αγωνίζεται και ενεργητικά. Κάτι που αποκρύβεται σκοπίμως και δολίως από τους μηχανισμούς του συστήματος.
Συνοψίζοντας. Οι «καμαρίλες» και τα «τρωκτικά» υπάρχουν και μέσα στην καθεστωτική εκκλησιαστική ιεραρχία. Αυτές οι «καμαρίλες» είναι αναπόσπαστα στοιχεία του καθεστωτικού σάπιου εποικοδομήματος: Σαρξ εκ της σαρκός αυτού του καπιταλιστικού συστήματος και της σήψης του.
Το «σώμα», όμως της Ορθοδοξίας, οι αξίες της, οι παραδόσεις της και τα σύμβολά της, ο κόσμος της είναι διαφορετικά.
ΟΤΑΝ δεν ξεχωρίζουμε αυτές τις δύο αντίθετες και ασυμφιλίωτες καταστάσεις τότε μαζί με τις σαπουνάδες πετάμε έξω από τη σκάφη και το παιδί. Όταν δεν κάνουμε αυτό το διαχωρισμό τότε ρίχνουμε νερό στο μύλο των νεοταξικών σχεδιασμών που στοχεύουν την Ορθόδοξη Εκκλησία ΓΕΝΙΚΑ. Είναι σαν να λέμε και εμείς: Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι σάπια, καταργήστε την…
Σήμερα με όχημα τα σκάνδαλα της εκκλησιαστικής «καμαρίλας» προωθούνται λύσεις κατάλυσης όλων των βάθρων της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Γι’ αυτό και τα σημερινά σκάνδαλα της «καμαρίλας» του Βατοπεδίου, όπως και άλλα στο παρελθόν, «αποκαλύπτονται» ενορχηστρωμένα, διατεταγμένα και με μισές αλήθειες από τις πηγές των σκανδάλων: Τους οικονομικούς και πολιτικούς «νταβατζήδες» και τα «πιόνια» τους.




Άγνοια-ψεύδη-παραπληροφόρηση

Έξω, συνεπώς, από τους ιδεολογικούς και πολιτικούς στόχους, υπάρχουν και οικονομικοί στόχοι σε αυτές τις υποκριτικές, ενορχηστρωμένες και κατευθυνόμενες επιθέσεις εναντίον του Αγίου Όρους. Ο καυγάς είναι για το πάπλωμα: Να αφαιρέσουν θέλουν κάθε περιουσία από το Άγιον Όρος και να την μοιράσουν στις πολυεθνικές.
Ταυτόχρονα το οικονομικό «ξεδόντιασμα» της Εκκλησίας την υπονομεύει δραματικά και της αφαιρεί τις δυνατότητες να αντισταθεί στον οδοστρωτήρα της παγκοσμιοποίησης.
Το κράτος, τα κόμματα και τα «παπαγαλάκια» τους πιάνονται με τη διαφθορά που οπωσδήποτε υπάρχει και εκεί μέσα για να κατεδαφίσουν και αλώσουν ένα σύμβολο: Το Άγιον Όρος!
Φυσικά αυτά τα σκάνδαλα των παπάδων και των μοναχών ωχριούν μπροστά στα σκάνδαλα των κατηγόρων τους, ωχριούν μπροστά στα σκάνδαλα των πολυεθνικών, του κράτους, των κομμάτων, των ΜΜΕ και όλων των λαμόγιων που ουρλιάζουν σήμερα εναντίον της Μονής Βατοπεδίου.
Είναι εμετική και αηδιαστική αυτή η σκανδαλώδης επικάλυψη των καθεστωτικών σκανδάλων και η θηριώδης υποκρισία των καθεστωτικών εισαγγελέων κατά του Αγίου Όρους. Εξίσου εξοργιστικά και αηδιαστικά είναι: Η άγνοια, τα ψεύδη και η παραπληροφόρηση.
Γιατί γενεσιουργός αιτία όλων αυτών είναι το αστικό κράτος και οι κυβερνήσεις του, οι νόμοι του και τα συντάγματά του. Εκεί είναι το σκάνδαλο και όχι στη Μονή Βατοπεδίου (εδώ είναι το σύμπτωμα). Η Μονή και η αρπακτική της «καμαρίλα» σύμφωνα με τους νόμους και το Σύνταγμα λειτούργησαν.
Η Μονή Βατοπεδίου λειτούργησε με βάση τη Νομοθεσία περί Εκκλησιαστικής περιουσίας που θεσπίστηκε επί Ελευθερίου Βενιζέλου, και με τρία άλλα μεγάλα νομοθετήματα (το τελευταίο στη μεταπολίτευση, το 1976-78, από τον Γεώργιο Ράλλη). Η νομική βάση της Εκκλησίας και των Μονών είναι πολύ ισχυρή, μια βάση με προσάρτημα απόλυτης ισχύος και στη Συνθήκη ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ. Αυτό παρασιωπάται εντελώς ανεξήγητα από όλους τους «εισαγγελείς» κατά της Εκκλησίας και των Μονών…
Η υπόσταση και η περιουσία των παλαιών (ιστορικών Μονών) δεν θεσπίζεται από τα Χρυσόβουλα. Αλλά από τη νομοθεσία του ελληνικού κράτους. Απλώς η απόδειξη ύπαρξης και νομής που απαιτεί ο νομοθέτης αποδεικνύεται από μια σειρά ιστορικών στοιχείων, μέρος των οποίων είναι οι ιστορικοί τίτλοι που δόθηκαν από Βυζαντινούς Αυτοκράτορες.
Ένας καταπατητής μετά από μερικά χρόνια θεσπίζει ιδιοκτησιακό δικαίωμα. Οι τίτλοι ιδιοκτησίας των Μονών, θέλουν οι θιασώτες της λαμογιάς και της υποκρισίας, να είναι «άκυροι» γιατί είναι «παλιοί»!!!
Και ένα ευρωπαϊκό παράδειγμα: Στη Γαλλία όλοι οι ιστορικοί Ναοί προ του 1905 κρατικοποιήθηκαν μεν, αλλά παραχωρήθηκαν στην Εκκλησία για πάντα, ενώ το κράτος ανέλαβε την υποχρέωση της συντήρησής τους για πάντα. Ενώ τα μοναστήρια γίνονται Νομικά πρόσωπα με την ιδιοκτησία τους πλήρως αναγνωρισμένη από το κράτος (απαλλαγμένα από κάθε φορολογία), και ας πρόκειται για τίτλους που δόθηκαν πριν από αιώνες.
Και κάτι τελευταίο: Την ανταλλαγή δεν τη ζήτησε η Μονή, τη ζήτησε πεισματικά το κράτος. Η αλήθεια είναι ότι το κράτος και οι κερδοσκοπικές μαφίες πήγαν να αρπάξουν τα κτήματα της Μονής, και όταν οι γνωμοδοτήσεις βγήκαν αρνητικές πρότειναν «ανταλλαγή».
Όλα αυτά, που αποδεικνύουν ότι είναι το κράτος και οι νόμοι του που «έθρεψαν» όποιο τυχόν σκάνδαλο, τα αποκρύβουν. Κτυπούν μόνο το Βατοπέδιο και το Άγιον Όρος για να προωθήσουν τα δόλια νεοταξικά σχέδιά τους.

Διευκρίνιση: Δεν υποστηρίζουμε ότι θα πρέπει να ανασταλεί η κριτική στη διαφθορά που υπάρχει (υπάρχει μεγάλη) και μέσα στην Εκκλησία και στους μοναχούς. Υποστηρίζουμε ότι πρέπει να βλέπουμε το ζήτημα συνολικά και σε σχέση με τις νεοταξικές επιδιώξεις. Να μην χάνουμε το δάσος πίσω από το δέντρο. Η διαφθορά της Εκκλησίας απλώς χρησιμοποιείται σαν όχημα γι’ αυτές τις επιδιώξεις.
Και τελικά δεν νομιμοποιούνται οι καθεστωτικοί διευθυντές των οίκων ανοχής, τα αρπακτικά και τα λαμόγια, καθώς και τα «εγκάθετα» παπαγαλάκια τους να παραδίδουν μαθήματα ηθικής και να ουρλιάζουν εναντίον του συμβόλου της Ορθοδοξίας, που είναι το Άγιον Όρος…
Και τέλος να πούμε και αυτό: Καμία «καρατόμηση» και «εξυγίανση» δεν μπορεί να γίνει από το κράτος. Το κράτος αυτό, όπως και όλο το πολιτικό εποικοδόμημα είναι «γρανάζι» του πλανητικού κράτους: Των υπερεθνικών μονοπωλίων.
Αυτό το κράτος καμιά λύση προς το συμφέρον της ελληνικής κοινωνίας και του λαού της δεν προωθεί. Το αντίθετο επιδιώκει. Το ζήτημα της εκκλησιαστικής «καμαρίλας» είναι ζήτημα του ελληνικού λαού, των κινημάτων του και του ορθόδοξου σώματος που αγωνίζεται εναντίον της ισοπέδωσης της ελληνικής κοινωνίας…

Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2008

ΤΑ "ΚΑΛΑ ΝΕΑ" του κ. Χατζηνικολάου......

ΤΑ «ΚΑΛΑ ΝΕΑ» ΤΟΥ κ. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ 32 ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΡΓΟΙ!

________Για το «ΣΗΜΑΝΤΡΟΝ» δεν έχω ομιλήσει ακόμη. Τηρώ σιγήν, ΟΧΙ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΙ ΝΑ ΕΙΠΩ, αλλά διότι αυτό επιβάλλει η σύνεση. Ακολουθώ το παράδειγμα του Κυρίου μας. Όταν οι φανατισμένοι Δικαστές Του κατηγορούσαν τον Κύριον, ΕΚΕΙΝΟΣ εμενε σιγηλός και απαθής! «Ο δε Ιησούς εσιώπα» σημειώνει ο ιερός Ευαγγελιστής. Αυτή η σιωπή ΤΟΥ ήταν πιό ηχηρή απάντηση, πιό ηχηρή και από την πιό αποστομωτική απάντηση. Έτσι λοιπόν τώρα σιωπώ....
__________Άλλωστε στον «παθιασμένο» και αυτοδιορισμένο λαϊκό δικαστή μου κ. Χατζηνικολάου δημόσια έχω απευθύνει ένα ερώτημα, το οποίον παραμένει ακόμη αναπάντητο: Ηρώτησα άν «έχει ελέγξει το ποινικό Μητρώο του κατήγορου μας», δηλ. του ανθρώπου τον οποίο χρησιμοποίησε τόσο πολύ στην εκπομπή του; Ήταν αυτός με το σαρδόνιο χαμόγελο, τον οποίο ο κ. Κούγιας, με μιά και μόνη ερώτηση, τον αποστόμωσε, τον αχρήστευε, ο δε κ. Χατχηνικολάου αναγκάσθηκε να τον αποσύρει από το πάνελ. Η ερώτηση έχει τεθή. Αναμένουμε και θα αναμένουμε την απάντηση του κ. Χατζηνικολάου.
__________Στήν τρίτη κατά σειρά εκπομπή του, που ήταν αφιερωμένη στο ταπεινό πρόσωπό μας, ο κ. Χατζηνικολάου ανήγγειλε ως «καλά νέα» τήν είδηση, ότι «αύριο σφραγίζεται το ΣΗΜΑΝΤΡΟΝ».
__________ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΩΡΑ ΑΥΤΗ ΟΜΩΣ Η ΜΟΝΑΔΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΦΡΑΓΙΣΘΗ από τις αρμόδιες Υπηρεσίες! Το έγγραφο, που επεδείκνυε με τόση υπερηφάνεια και ικανοποίηση, ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΝΤΟΛΗ ΣΦΡΑΓΙΣΕΩΣ ΤΗΣ ΜΟΝΑΔΟΣ. Για αυτό και δεν την ανέγνωσε! Πλήν όμως ο επιχειρηματίας κ. Ν.Κ., τρομοκρατηθείς, ἐσπευσεαν να ανστείλει τη λειτουργία της Μονάδος και απέλυσε το προσωπικό. Έκτοτε 32 εργαζόμενοι έχασαν τη δουλειά τους.
____________Μια Μάνα τότε διαμαρτυρήθηκε για την εξέλιξη αυτή. Όμως, προς δόξαν της Δημοκρατίας και της Ελευθεροτυπίας, ο κ. Χατζηνικολάου δεν ανέγνωσε την επιστολή της Μάνας, απλώς την ανήγγειλε.
____________Η Μάνα δεν κάμφθηκε. Εστειλε την ε[πιστολή της και σε άλλους παραλήπτες. Το Blog “troktiko” δημοσίευσε την επιστολή. Κι εμείς την μεταφέρουμε εδώ. Χωρίς σχόλια.
+ Ο Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιος
3η Νοεμβρίου 2008

------------------------------
Γράφει το "troktiko":
"Το ξενοδοχειακό συγκρότημα "ΣΗΜΑΝΤΡΟΝ" έκλεισε μετά από τον σάλο που δημιουργήθηκε από τις εκπομπές του Κυρίου Χατζηνικολάου.Τριάντα πέντε άνθρωποι έμειναν χωρίς δουλειά.Δημοσιευω λοιπόν την επιστολή που έστειλα στον μεγαλοδημοσιογράφο (ο οποίος μου ζήτησε συγνώμη δημόσια) αλλά δεν την δημοσιοποίησε.Διαβάστε την κι η κρίση δική σας.


Αγαπητέ κύριε Χατζηνικολάου

Συγχαρητήρια για την δημοσιογραφική σας επιτυχία, που αφορά τις «Ιερές business» του Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιου, σχετικά με το ξενοδοχείο «ΣΗΜΑΝΤΡΟΝ». Κατορθώσατε με το διεισδυτικό σας ρεπορτάζ να «σφραγίσετε» το «παράνομο ξενοδοχείο» και να οδηγήσετε στο δρόμο της ανεργίας 35 εργαζόμενους, ανάμεσα σε αυτούς και τον 20χρονο γιό μου, που μέσα από αυτή την δουλειά προσπάθησε να ανοίξει τα φτερά του στη ζωή, να κάνει όνειρα για το μέλλον και να βοηθήσει την οικογένειά του.
Συγχαρητήρια!!! Θεωρήστε πλέον στην περιοχή μας θεμελιώδης ταγός για την μείωση της ανεργίας, για την εξάλειψη της φτώχειας, που όπως πολύ καλά γνωρίζετε ως κορυφαίος δημοσιογράφος, πλήττει όσο κανένα άλλο μέρος της Ελλάδας και...
της Ευρώπης την περιοχή μας.
Η μεγάλη σας δημοσιογραφική οξυδέρκεια σας βοήθησε να αποκαλύψετε ένα ΜΕΓΑ σκάνδαλο. Και ΜΠΡΑΒΟ σας!!!
Απορώ όμως ποιο μέρος του εγκεφάλου σας ήταν σε πλήρες σκότος και δεν σκέφτηκε πως σφραγίζοντας το «ΣΗΜΑΝΤΡΟΝ», σφραγίσατε αυτόματα και τις ζωές 35 οικογενειών εργαζομένων σε αυτό και τουλάχιστον 100 άλλων επαγγελματιών και ιδιοκτητών ακινήτων της περιοχής.
Ήδη σκέφτομαι πολύ σοβαρά να σας επισκεφτώ προσωπικά, με το γιό μου, γιατί θέλω να πιστεύω πως μετά την ανάγνωση της παρούσας επιστολής ,θα βρω από εσάς την λύση και σύντομα ο γιος μου θα «αντικαταστήσει» την δουλειά που εσείς του στερήσατε. Και ύστερα από αυτόν, θα στείλω να σας συναντήσουν προσωπικά και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι του ξενοδοχείου, γιατί θεωρώ βέβαιο πως ο αριθμός 35 είναι πολύ μικρός για την ισχυρή εξουσία που κατέχετε και θα τους «βολέψετε»όλους.
Επίσης θέλω να σας ευχαριστήσω -παρ’όλη την πικρία που νιώθω για την απόλυση του γιου μου και των υπολοίπων εργαζομένων- γιατί θα βλέπω το παιδί μου από το πρωί ως το βράδυ και οι συζητήσεις μας πλέον δεν θα αφορούν το αν κουράστηκε στην δουλειά, αλλά θα είναι οικονομικής φύσης «Μάνα δώσε μου 5 ευρώ να πιω καφέ» (από εκείνα που δεν έχω).Έτσι η σχέση μας θα «ζυμωθεί» μέσα από αντιδράσεις. Μου δώσατε την ευκαιρία να γνωρίσω το παιδί μου, μέσα από τις δύσκολες στιγμές που θα βιώνει ως άνεργος και άφραγκος και να ανακαλύψω αν θα μπορέσει να ανταπεξέλθει σε μελλοντικές δυσκολίες, που κάποιος τρίτος «ελαφρά τη καρδία» θα φέρει μπροστά του. Απαντήστε μου όμως σε ποιον θα στείλουμε τα παιδιά των υπόλοιπων απολυμένων του ξενοδοχείου να ζητήσουν χαρτζιλίκι. Μήπως σε εσάς με τον παχουλό μισθό και το φουσκωμένο πορτοφόλι;
Σας εύχομαι δε, τα παιδιά σας να μην έχουν να αντιμετωπίσουν ένα Χατζηνικολάου, που θα χτυπήσει το σαμάρι αλλά τελικά θα πονέσει το γαϊδούρι.

Φιλικά (μετά μεγάλης δυσκολίας)

Όσον αφορά τον Μητροπολίτη, έκανε έργο έστω και με κάποιες παρατυπίες. Ένα έργο που θα δίνει εργασία σε αρκετές γενιές και «φιλί ζωής» σε μια πολύπαθη περιοχή για κάμποσα χρόνια.Ισως ακόμα κι όταν εμείς δεν θα υπάρχουμε πια.

Με σεβασμό
Ελένη Καριοφύλλη



ΥΓ1 Θα θεωρήσω δημοσιογραφικό ατόπημα από μέρους σας, το ηλεκτρονικό μου μήνυμα να μην δημοσιοποιηθεί, στην εκπομπή σας της Δευτέρας 20-10-08.Πράγμα που θα σημαίνει ότι ένας ακέραιος και αμερόληπτος δημοσιογράφος, τελικά φιμώνει την αντίθετη άποψη, την «άλλη φωνή» και αρκείται ως άλλος Γκαουλάιτερ, μικροεγωϊστής, κοντόφθαλμος κιτρινιστής, μόνο στις απόψεις του.


ΥΓ2 Θα ήθελα επίσης να σα ενημερώσω, πως στην περίπτωση που δεν δημοσιοποιηθεί, θα στραφώ προς όλα τα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα, προωθώντας την επιστολή μου και περιμένοντας ανταπόκριση αντιπάλων καναλιών και συναδέρφων σας, που σίγουρα θα προστρέξουν στην ενίσχυσή μου, αναδεικνύοντας το ατόπημά σας.


ΥΓ3 Αν τελικά η επιστολή δεν δημοσιοποιηθεί (που το θεωρώ πιθανότερο και σχεδόν βέβαιο) μια δημόσια συγνώμη, προς τους απολυμένους εργαζόμενους, θα ήταν το ελάχιστο ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ από μέρους σας.


ΥΓ4 Καλό θα ήταν να μην συγχέετε το Βατοπέδι με το «ΣΗΜΑΝΤΡΟΝ».Γιατί στο μεν Βατοπέδι το χρήμα ήταν για ολίγους και εκλεκτούς στο δε «ΣΗΜΑΝΤΡΟΝ» για απλούς καθημερινούς εργαζόμενους.


troktiko:

Έτσι είναι αυτά κ.Μάνα. Έγιναν παρατυπίες στο σήμαντρον; Θα πληρώσει. Τι φταίει ο Νίκος Χ; Στην βίλα του Νίκου Χ. δεν έγινε κάτι παράνομο. Λένε ότι έχει μέχρι και τελεφερίκ για να ανεβάζει την πόρσε του αλλά ο ίδιος το διέψευσε. Σημασία έχει ότι είναι όλα ΝΟΜΙΜΑ.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Τα 4 υστερόγραφα δεν δημοσιεύθηκαν από τό blog "troktiko". Η κα Καριοφύλλη μας παρεκάλεσε να συμπληρώσουμε το κείμενό της. Το πράττουμε ευχαρίστως.
+Ο Κ & Αι. Α

________________________

KAI ΤΩΡΑ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ
Καλησπέρα και πάλι Σεβασμιώτατε!Σκεπτόμουν εχθές αφού έκλεισα τον υπολογιστή,ότι στη γεμάτη λαικισμό εποχή μας,ένας Ιεράρχης,ο Μακαριστός Χριστόδουλος μας δίδαξε δύο λέξεις,περίπου απουσιάζουσες σήμερα από τη δημόσια ζωή :Προσωπική ευθύνη.Εχουμε ευθύνη για τα πάντα,για όσα κάνουμε από το πρωι ως το βράδυ,και κυρίως για το πώς ασκούμε το επάγγελμά μας.Κανένας από εμάς δεν έχει το δικαίωμα να κερδίζει το ψωμί του διακωμωδώντας τα προβλήματα του άλλου όπως κάνουν οι μεσημεριανές εκπομπές της τηλεοράσεως,ή με το να θέτει κόσμο στην ανεργία όπως συνέβει με το Σήμαντρον...Η επιστολή της μάνας αυτής μου θύμισε κάτι που είχα διαβάσει στην Ιστορία της Αγγλίας.Είχε ένα σοφό βασιλιά,ονόματι Αλφρέδο.Ανάπηρος στο σώμα,αλλά μορφωμένος και δίκαιος άνθρωπος.Κάποτε πήγε ένας ευγενής και του παραπονέθηκε ότι ένας σιδεράς του μίλησε άσχημα...Λέει ο Αλφρέδος,τι ποινή θέλεις να του βάλω ?Θάνατο απαντάει ο ευγενής...Του λεει και ο βασιλιάς,εντάξει,αν το κάνω όμως αυτό θα αναλάβεις εσύ το σιδεράδικό του και θα φροντίσεις την οικογένειά του ?Λέει ο ευγενής,α αυτο δε γίνεται...Του λέει και ο βασιλιάς,και επειδή σου μίλησε εσένα άσχημα θα στερηθεί η χώρα έναν καλό επαγγελματία ?Εκανε και ανακρίσεις και επειδή έφταιγε ο ευγενής,τιμώρησε τον ευγενή τελικα....Τι θέλω να πώ...Ο κύριος Χατζηνικολάου δεν έχει τη δυνατότητα ,την επιθυμία όπως θέλετε πέστε το να υπηρετήσει το συνάνθρωπο όπως τον υπηρετείτε Εσείς...Δεν έχει τη δυνατότητα και τη θέληση να ασχοληθεί με τέτοια διακονία.Πάει σπίτι του με τα λεφτά του στην τσέπη και δε σκέπτεται παρά μόνο τις δημοσιογραφικές του επιτυχίες...Δεν έχω τίποτε άλλο να πώ,τον λυπάμαι γιατί είναι ένας άνθρωπος χωρίς καμία προοπτική αιωνιότητος στη ζωή του...Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να προσευχόμαστε γι αυτόν μήπως και καταλάβει τι έκανε...Εντωμεταξύ προσεύχομαι για Εσάς για καλή επιτυχία στη δυναμική διακονία Σας !Συνεχίστε το έργο Σας και ανοίξτε το μπλογκ Σας ώστε να τα ξαναπούμε όλοι μας έξω από τα δόντια όπως το νιώθουμε...
Με σεβασμό και εκτίμηση,
Ντίνα
_________________________________________
ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΕΚΚΛΗΣΙΣ

Υπάρχει ένα παλικάρι 28 ετών στον
Ευαγγελισμό που χρειάζεται 40 φιάλες
αίμα. Σοβαρό ατύχημα με μηχανή, έχουν
πειραχτεί ζωτικά όργανα. Τα στοιχεία
είναι: Μερισιώτης Βαγγέλης, Ευαγγελισμός
ΜΕΘ2, ώρες 8.30-14.00 και
15.00-19.00. Προωθείστε το όπου μπορείτε.
Ευχαριστώ

Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2008

H 28η Οκτωβρίου στο Αίγιο



Ο ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

_____Και στο Αίγιο, όπως και στη υπόλοιπη Ελλάδα. γιορτάσαμε την εποποιΐα του ΟΧΙ. Αυτό βέβαια δεν είναι είδηση! Είναι όμως μια εισαγωγή για να εξάρουμε το γεγονός, ότι στο Αίγιο κατά την ημέρα της εορτής, εκεί στο Ηρώο της πόλεως, η εκπαιδευτικός κα Φρειδερίκη Κοσμά εξεφώνησε ένα μνημειώδη πανηγυρικό λόγο, μάλιστα δε με την εξαιρετική προφορά και την χαρισματική ανάγνωσή του άγγιξε όλων των ακροατών τις καρδιές.
______Από την καλή Εκπαιδευτικό μας ζητήσαμε την άδεια να αναρτήσουμε την ομιλία της στον ιστότοπό μας. Παραθέτουμε, λοιπόν, το κείμενο και συγχαίρουμε από καρδίας την κα Κοσμά για την πολύτιμη προσφορά της στην πόλη μας.

+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ & ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
1η Νοεμβρίου 2οο8

***************************

Είναι πάντα δύσκολο να δώσει κανείς με λόγια εκεῖνο που νιώθει στην καρδιά του, και είναι χίλιες φορές πιο δύσκολο, όταν αυτό που νιώθει είναι τόσο μεγάλο και τόσο δυνατό, που τα λόγια δεν το χωρούν.
Ιερή συγκίνηση κατέχει σήμερα τις ψυχές μας.
Μια μεγάλη επέτειο γιορτάζουμε, ένα σταθμό της ιστορίας μας, φωτεινό και ολόχρυσο, πανηγυρίζουμε. Μια λάμψη ακόμα κι ένα υπέροχο μεγαλείο, μέσα στα τόσα της πατρίδας μας, θαυμάζουμε. Γιορτάζουμε την εποποιΐα που έγραψαν πάνω στις κορφές της Πίνδου οι μαχητές του '40. Γιορτάζουμε το <<ΟΧΙ> , το μοναδικό και το ασύγκριτο, που δείχνει το μεγαλείο και τη δύναμη της φυλής μας, την τόλμη και την περηφάνεια που κρύβει μέσα της η αθάνατη ελληνική ψυχή.
Γιορτάζουμε τη χρυσή σελίδα που πρόσθεσαν στην ιστορία μας τα δοξασμένα φανταράκια μας. Γιορτάζουμε το αξέχαστο, το μεγάλο, το δαξασμένο '40 , τη νέα δόξα, τη νέα τιμή, το καινούριο διαμάντι, που οι ήρωές μας δημιούργησαν με τη θυσία τους.
Γιορτάζουμε θα πει, τιμούμε καί θαυμάζουμε.
Τιμούμε όσους έδωσαν τη ζωή τους για τη λευτεριά της πατρίδας μας. Τιμούμε κι όσους ἀγωνιστές βρίσκονται σήμερα ανάμεσά μας. Θαυμάζουμε τη δύναμη και το ψυχικό σθένος αυτών που τόλμησαν ν' αντιτάξουν το θρυλικό <<ΟΧΙ>>, που το βροντοφώναξαν εκείνες τις μέρες του '40, όταν μια Ευρώπη ολόκληρη, κείτονταν κιόλας στον τάφο.
Μέσα σε δυο εβδομάδες άψυχο κουφάρι η Πολωνία κι ευθύς με την ίδια τύχη το Βέλγιο, η Ολλανδία, η Γαλλία, η Δανία, η Νορβηγία, η Τσεχοσλοβακία και η Ουγγαρία, ενώ η Αγγλία εξουθενωμένη, περίμενε από στιγμή σε στιγμή την απόβαση του εχθρού στα εδάφη της.
Κι εμείς προσπαθούμε κάθε χρόνο, αυτή τη μέρα, με τα φτωχά και χιλοειπωμένα λόγια μας, να μιλήσουμε για τη σημασία της σημαντικότερης μέρας της νεώτερης ιστορίας μας. Να αραδιάσουμε ονόματα και χρονολογίες. Να αναφέρουμε βουνά και Πολιτείες ή να ζητήσουμε τη βοήθεια των αριθμών.
Τόσοι εμείς, τόοσοι οι εχθροί, τόσα τα δικά μας τουφέκια τόοσα τα δικά τους τα τανκς, τα βομβαρδιστικά !
Μα το '40 δεν είναι μονάχα αριθμοί.
Ίσα - ίσα. Αν κάτι εξευτελίστηκε, καταφρονέθηκε και περιγελάστηκε πιο πολύ, είναι οι αριθμοί και η λογική τους, που τσαλαπατήθηκαν για πρώτη φορά, αφού έθνη πανέδοξα, με πλούτη κι εκατομμύρια μαχητές συντρίφτηκαν μέσα σε λίγες ημέρες.
Δεν ήταν οι αριθμοί που ξεσήκωσαν το λαό μας, που σύντριψαν τη φωτιά και το ατσάλι. Κάτι άλλο πρέπει να ήταν.
Ήταν αυτό που λέμε ελληνική ψυχή, αυτό που λέμε Μαραθώνα, Σαλαμίνα, θερμοπύλες, Κολοκοτρώνη, Μπουμπουλίνα και Διάκο, πατρίδα, θρησκεία και οικογένεια.
Αλλά ας αφήσουμε τη φαντασία μας να τρέξει μερικά χρόνια πίσω και να δούμε τη βαριά ατμόσφαιρα που επικρατεί στην Ευρώπη, να δούμε το φόβο και την απογοήτευση που πλανιέται εδώ.
Από τον Ατλαντικό μέχρι τη γαλανή Μεσόγειο αίμα και φρίκη και θάνατος. Οι πανίσχυρες σιδερόφραχτες μεραρχίες, που είχαν κάνει σημαία τους το φόνο, είχαν ρίξει λάσπη καί ντροπή στο πρόσωπο του 20ου αιώνα, στο πρόσωπο του πολιτισμού.
Η Ελλάδα μας στην άκρη της Ευρώπης γνωρίζει τη μοίρα της, μα ξέρει και το καθήκον της.
Εκείνες τις ίδιες ώρες του '40, λες και μέσα στο μεθύσι του φόνου την είχαν ξεχάσει, απόμεινε μια άκρη γης, που δεν είχε ακόμη προσκυνήσει. Μια άκρη ασήμαντης και φτωχικής γης, που την κατοικούσαν μια χούφτα άνθρωποι, δεν είχε σκύψει ακόμη το κεφάλι. Κι ήρθε η ώρα της.
Πρώτο φοβερό χτύπημα ο άνανδρος τορπιλισμός της <<ΕΛΛΗΣ>>, τη μέρα που τιμούσε ευλαβικά τη <<ΜΕΓΑΛΟΧΑΡΗ>> μέσα στο λιμάνι της Τήνου. Άρα να η πρώτη προειδοποίηση του πολεμικού εγκέλαδου απ' τα μαυρισμένα συντρίμμια του Βορρά.
Η Ιταλία, σκέλος του άξονα, αναλαμβάνει την κατάκτηση των Βαλκανίων, που με την Κρήτη θα αποτελέσουν τη γέφυρα για τη Μέση Ανατολή.
Ενθουσιασμένοι οι Ιταλοί και μεθυσμένοι από τις πρώτες τους νίκες, προχωρούν ακάθεκτοι. Τα βαλκανικά κράτη καταρρέουν το ένα μετά το άλλο. Σε λίγες ημέρες βρίσκονται στ' ἀλβανικά σύνορα. Ζήτημα ωρών σκέφτονται και η κατάκτηση της Ελλάδας.
Χρόνος : 1940. Ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου.
Τόπος : Η Αθήνα.
Ο Ιταλός πρέσβυς Γκράτσι ἀποδίδει στον Έλληνα πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά ένα αλαζονικό τηλεγράφημα που μιλούσε για <<άνευ όρων>> υποταγή της χώρας μας στους Ιατλούς. <<ΟΧΙ>> απάντησε κι ο ελληνικός λαός λιτά και ἀγέρωχα.
<<ΟΧΙ>> όπως <<μολών λαβέ>>, όπως <<ελευθερία ή θάνατος>>, όπως προστάζει η περηφάνεια, η λεβεντιά και η ιστορία μας.
Το πρώτο πολεμικό ανακοινωθέν της ελληνικής ραδιοφωνίας το πρωϊνό της 28ης Οκτωβρίου αναστάτωσε όλους, όχι από φόβο και τρόμο, αλλά από πυρετό ενθουσιασμού.
Όλοι είναι βιαστικοί. Τρέχουν να προλάβουν να φτάσουν, να φτάσουν γρήγορα στο μέτωπο μ' οποιοδήποτε μέσο, να πολεμήσουν σαν τους δοξασμένους προγόνους τους, να υπερασπίσουν την τιμή και την αξιοπρέπεια της πατρίδος τους.
Είναι αγαθό πολύτιμο η λευτεριά και μεγάλο.
Νιώθουν ακόμη τη θαλπωρή του χεριού της μάνας που φίλησαν στα χείλη τους, που σαν νέα Σπαρτιάτισσα και με το χαμόγελο στο στόμα τους έδωσε την ευχή της να γυρίσουν νικητές. Κρατούν στον κόρφο τους σαν μαργαριτάρια τα φιλιά του αποχαιρετισμού των παιδιών τους, των αδελφών τους, των γυναικών τους. Αφήνουν πίσω τους τόσες αγάπες δυνατές και ποικιλόμορφες. Όμως πιο ψηλά βρίσκεται η αγάπη για την πατρίδα.
Και πάνω κει στης Πίνδου μας τις κορφές τα ιταλικά στρατεύματα έπαθαν αληθινή πανωλεθρία απ' το Δαβάκη και τα παλικάρια του. Εκεί στα φαράγια, στους κρημνούς και τις λαγκαδιές, στις κορφές τις απάτητες, γράφτηκε μια καινούρια ολόχρυση σελίδα της ιστορίας μας. Δεν πολεμούσαν άνθρωποι. Πολεμούσαν λιοντάρια, ανίκητα καί άφοβα. Και δεν είχαν ν' αντιμετωπίσουν μόνο τις σφαίρες και τα κανόνια των εχθρών. Χειμώνας βαρύς τους βρήκε μ' ελάχιστα εφόδια στις παγωμένες κορφές της Ηπείρου. Ο ανεφοδιασμός πολλές φορές ήταν αδύνατος. ΟΙ Ηπειρώτισσες όμως, άξιες κόρες της Τζαβέλαινας, κουβαλούσαν στην πλάτη τους εφόδια και ζεστά ρούχα. Αψηφούσαν τις κακουχίες, το φόβο και το κρύο, γιατί είχαν μέσα τους τη φλόγα της λευτεριάς που ζέσταινε την αδάμαστη ψυχή τους.
Δε νικιέται ένας λαός που κι οι γυναίκες πολεμούν σαν άνδρες, που κι οι γυναίκες δείχνουν με το παράδειγμά τους το δρόμο του χρέους. Κι ο ηρωϊκός τους αγώνας δικαιώνεται. Με τη θυελλώδη ορμή τους τα φανταράκια μας και τη ζωογόνα ιαχή <<ΑΕΡΑ>>, σταματούν την προέλαση των Ιταλών, μεταβάλλουν τ' άρματά τους σε συντρίμμια, τους τρέπουν σε φυγή και σκορπίζουν το φως της νίκης.
Σε κάθε κορφή ανεμίζει ένα φλάμπουρα της τιμής και της δόξας. Μπαίνουν νικητές στη Βόρεια Ήπειρο. Καταλαμβάνουν την Κορυτσά, τό Μοράβα, τό Ιβάν, τη Μοσχόπολη, τό Πόγραδετσ, την Πρεμετή, τους Αγίους σαράντα, το Δέλβινο, το Αργυρόκαστρο, τη Χειμάρρα, την Κλεισούρα.
Αυτή ήταν και θα είναι πάντοτε η μοίρα της Ελλάδας. Να υψώνει τρόπαια νίκης, να προσφέρει ολοκαυτώματα κι εκατόμβες θυσιών, να μεγαλουργεί, να πρωτοστατεί στους αγώνες για κάθε ωραίο κι αληθινό, να τολμά εκεί που δεν τολμούν οι άλλοι και νά σέρνει το ξίφος της μπροστά απ'τα πανανθρώπινα ιδανικά.
Έκπληκτος όλος ο κόσμος παρακολουθεί την εξέλιξη των γεγονότων και θεωρεί τη νίκη των Ελλήνων έν θαύμα. Δίκαια χαρακτηρίστηκε αυτή η ελληνική νίκη, σαν νίκη όλης της Ευρώπης, γιατί είχε τεράστια σημασία για την περαιτέρω εξέλιξη του πολέμου. Καθυστέρησε έξι ολόκληρους μήνες την προέλαση του άξονα. Το χρόνο αυτό οι Μεγάλες Δυνάμεις μπόρεσαν να συνέλθουν, να αναδιοργανωθούν και να αντιμετωπίσουν μελλοντικές επιθέσεις. Ωφελήθηκαν κυρίως οι Βρατανοί και οι Αιγύπτιοι, αλλά περισσότερο οι Ρώσοι, αφού καθυστέρησε για δυο ολόκληρους μήνες η επιχείρηση <<Μπαρμπαρόσα>>, η γερμανική δηλαδή επίθεση στη Ρωσία με αποτέλεσμα οι Ρώσοι να προετοιμαστούν καλύτερα και τελικά να νικήσουν, πράγμα που καθόρισε την τελική έκβαση του πολέμου.
Καί οι ραδιοφωνικοί σταθμοί του κόσμου στέλνουν μηνύματα, Ύμνους στους άξιους προγόνους μας, απογόνους της Μεγάλης Ελλάδας όπως :<<Πολεμήσατε άοπλοι εναντίον πανόπλων και νικήσατε. Μικροί εναντίον Μεγάλων και επικρατήσατε. Δεν είναι δυνατόν να γίνει αλλιώς, γιατί είστε Έλληνες. Κερδίσαμε χρόνο για να αμυνθούμε. Ως σύμμαχοι και ως άνθρωποι σας ευγνωμονούμε>>.
ΟΙ Ιταλοί συγκεντρώνουν τώρα τις ελπίδες τους στη μεγάλη εαρινή επίθεση με τον αρχιστράτηγο Καβαλέρο. Το αποτέλεσμα ακριβώς ίδιο. Φοβερή καταστροφή. Είναι ισχυρότατη η ελληνική αντίσταση.
Μπροστά στη συντριβή του άξονα ο Χίτλερ αναγκάζεται να παραμερίσει άλλες προτεραιότητες κι επενέβη στα Βαλκάνια. Αυτοί οι παντοδύναμοι, οι χορτασμένοι, ζήλεψαν το δικό μας καρβέλι. Αυτοί που σώριασαν βουνά τους νεκρούς κι έκαψαν και γκρέμισαν και βασάνισαν ζήλεψαν τα δικά μας καλύβια. Μύρισαν και το δικό μας αίμα.
Έτσι χωρίς καμιά αιτία κι αφορμή τα φοβερά γερμανικά στούκας έσπειραν τον όλεθρο και την καταστροφή στις μεγάλες ελληνικές πόλεις και έντυσαν στα μαύρα τόσες μάνες κι άφησαν ορφανά τόσα παιδιά κι οδήγησαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης τόσους νέους και νέες.
Στην αρχή μας έπνιξε η οργή και η αγανάκτηση, που γρήγορα όμως έγινε σαρκασμός και περίγελως.
Έτσι είμαστε εμείς οι μικροί. Ίδια παιδιά ! Το γλεντούμε κι ο πόλεμος γίνεται τραγούδι.
Οι εχθροί πατούν τα άγια κι αιματοβαμμένα χώματά μας στις 6 Απριλίου 1941.
Οι Έλληνες φαντάροι είναι και πάλι εκεί για ν' ἀντιμετωπίσουν έναν ακόμη ισχυρότερο αντίπαλο. Και σε μια έσχατη υπερένταση των δυνάμεών τους, αντιμετωπίζουν το Χότλερ στο Ρούπελ και στ'άλλα μακεδονικά οχυρά.
Ο κόσμος παρακολουθούσε με κομμένη την ανάσα την τιτάνια πάλη του λαού μας. Η στρατιωτική ήττα ήρθε τώρα αναπόφευκτα. Οι Γερμανοί κατόρθωσαν να παρακάμψουν τις αμυντικές μας γραμμές και μπήκαν στη Θεσσαλονίκη μας. Το μέτωπο της Αλβανίας κατέρρευσε κι ο αγκυλωτός υψώθηκε στην Ακρόπολη. Η τελευταία μάχη δόθηκε στην Κρήτη, όπου οι κρητικοί, άοπλοι κι ακέφαλοι, έδωσαν τον υπερ πάντων αγώνα, ώστε να μπορούν να φωνάζουν στις μαντινάδες τους : <<Χίτλερ να μην το καυχηθείς πως πάτησες την Κρήτη>>.
Αρχίζουν τα μαύρα χρόνια της Κατοχής και η Ζώρζ Σαρρή βάζει τα ρήματα να παραβγούνε στο τρέξιμο.
Το <<ΠΕΙΝΑΩ>> τερματίζει πρώτο, δεύτερο ακολουθεί τό <<ΚΡΥΩΝΩ>>, τρίτο το <<ΦΟΒΑΜΑΙ>> και σε μεγάλη απόσταση το <<ΠΟΝΑΩ>>, το <<ΜΙΣΩ>>, το <<ΑΓΑΠΩ>>. Το <<ΓΕΛΩ>>, ξεφτίδι, ούτε που ξεκίνησε από την αφετηρία. Παντού συμφορές, όλο συμφορές.
Ο αγώνας όμως του ελληνικού λαού για λευτεριά δε σταματά. Οι στιγμές είναι τραγικές. Στις δύσκολες αυτές ώρες οργανώθηκε η εθνική μας αντίσταση και κινητοποίησε το λαό, του ξανάδωσε την πίστη στη νίκη και τον ενθάρρυνε ν'αγωνιστεί ηρωικά.
Γίνονταν μαχητικές διαδηλώσεις στις πόλεις, οργανώσεις για την αντιμετώπιση της πείνας και τή φυγάδευση καταδιωκώμενων αγωνιστών και τέλος σκληρός αντάρτικος αγώνας στα βουνά.
Χιλιάδες έπεσαν σ'αυτόν τον αγώνα, όμως οι κατακτητές δεν πήραν ανάσα. τα έξυπνα χτυπήματα των αντιστασιακών απελευθέρωσαν όλη σχεδόν την ύπαιθρο και πολλές ακόμη πόλεις. Και σιγά-σιγά δημιουργήθηκε μια λεύτερη Ελλάδα που οργανώθηκε.
Οι αγωνιστές του '40 δίδαξαν με τις πράξεις τους ότι η νίκη δεν ανήκει πάντα στους πολλούς. Ανήκει σ' αὐτούς που έχουν δίκιο, σ'αὐτούς που έχουν τη δύναμη ν'αψηφούν το θάνατο και να προσφέρουν τη ζωή τους ποτίζοντας με το αίμα τους το δέντρο της λευτεριάς. Ανήκει σ'αυτούς που κι ο κατακτητής ακόμη παραδέχεται την ανδρεία και τη λεβεντοσύνη τους και την ομολογεί δημόσια, όπως έκανε ο Χίτλερ.
<<Χάριν της ιστορικής δικαιοσύνης είμαι υποχρεωμένος να διαπιστώσω ότι από τους αντιπάλους, οι οποίοι μας αντιμετώπισαν, ο Έλληνας στρατιώτης πολέμησε ομοίως με παράτολμο θάρρος και με υψίστη περιφρόνηση προς το θάνατο>>.
Αυτή η ομολογία όμως δεν είναι ισχυρή να σβήσει από τη μνήμη κάθε Έλληνα τους 400.000 ξύλινους σταυρούς που στήθηκαν, τα χιλιάδες πόδια που έγιναν ξύλινα, τις χιλιάδες μονάδες που μαυροφορέθηκαν και τα χιλιάδες παιδιά που ορφάνεψαν ή πέθαναν από την πείνα και το κρύο.
Δεν πρέπει λοιπόν να ξεχνούμε ότι έχουμε υπέροχο παρελθόν και μια ιστορία ολοζώντανη, ότι είμαστε φορείς μιας ιερής παράδοσης και κληρονόμοι ενός μοναδικού μεγαλείου, ότι είμαστε οι απόγονοι των ηρώων που έφυγαν από το πρόσκαιρο παρόν και κατοίκησαν στον ανέσπερο κόσμο της δόξας, που μας χάρισαν τον ιδρώτα τους και το αίμα τους, γόνιμα και πλούσια δώρα.
Δικό μας χρέος είναι να σκύψουμε για λίγο στη θυσία τους και να κρατήσουμε ό,τι είναι χρήσιμο για το δικό μας καθημερινό αγώνα. Να φωνάξουμε πάλι αντρειωμένο το <<ΟΧΙ>> μας. <<ΟΧΙ>> στη βία, <<ΟΧΙ>> στην αδικία, <<ΟΧΙ>> στην καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. <<ΟΧΙ>> στα συμφέροντα των τάχα τρανών και δυνατών, <<ΟΧΙ>> στη φτώχεια των λαών.
Αυτή τη μέρα όμως πρέπει να δούμε ο ένας τον άλλον με αγάπη. Ν'αφήσουμε στην άκρη τις διχόνιες και τα μίση, γιατί όλοι μας αποτελούμε μόρια ενός συνόλου που είμαστε απαραίτητοι στο έργο της προκοπής αυτής της χώρας.
Ας γιορτάσουμε ενωνμένοι τη γιορτή της ελευθερίας μας, μια γιορτή που αποτελεί σταθμό και ξεκίνημα στην ιστορία του έθνους μας. Ας μην ξεχνούμε ότι η μοίρα του τόπου μας είναι ν'αντιμετωπίζουμε εχθρούς κι ας είμαστε πάντα έτοιμοι στις δύσκολες στιγμές της πατρίδας μας να φανούμε άξιοι απόγονοι των Μεγάλων μας Προγόνων, της λαμπρής μας ιστορίας και του δοξασμένου παρελθόντος μας. Κι αν κάποτε αναστηθεί μπροστά μας ένα νέο '40, ξανά με ένα <<ΟΧΙ>> θα απαντήσουμε.
Μαζί μέ όλο το έθνος, ας στρέψουμε κι εμείς με ιερή συγκίνηση τη σκέψη μας σ' αυτούς κι ας τους προσφέρουμε την άπειρη ευγνωμοσύνη μας. Ας γονατίσουμε όλοι νοερά στούς τάφους τους και ας τους ψιθυρίσουμε τον ὀρκο μας :
Αθάνατοι Νεκροί
Η θυσία σας, το μεγαλείο και η δόξα σας θα μείνουν αιώνια στη μνήμη μας. Οι πράξεις σας θα είναι ο φάρος που θα φωτίζει και θα παραδειγματίζει εμάς και τα παιδιά μας. Την Ελλάδα μας θα την κρατήσουμε πάντοτε ΜΕΓΑΛΗ καί
Ε Λ Ε Υ Θ Ε Ρ Η
κι αντί για νεκρολούλουδα ακούστε τα λόγια του ποιητή :

<< Σε πλάκες από μάρμαρο της Πάφου μεγάλη, λαξεμένη Ωδή Πινδάρου πρέπει σ' Εσάς, αψηφητές του χάρου που στης Πίνδου κάθε κώχη εγράψατε με το αίμα σας το <<ΟΧΙ>>.

Σας ευχαριστώ